Yedi Kapılı Kırk Oda'yı, Kırk Oda ve Üç Aynalı Kırk Oda'yla aynı evrende buluşturuyor musunuz?
Bir takımadanın kitapları bunlar. 1987'de Kırk Oda ilk çıktığında, ben, bunun zaman içinde gerçekten 40 tane öyküye evrilecek bir toplama olacağını hissediyor ve bunu amaçlıyordum. Nitekim 1999'da Üç Aynalı Kırk Oda geldi; bu yıl da Yedi Kapılı Kırk Oda geldi ve sanıyorum 'Dokuz Anahtarlı Kırk Oda' gelecek. Bir tür benim Binbir Gece Masallarım bunlar; belki de bir anlamda Şehrazat'ı olduğum hikâyeler.

Evet, Kırk Oda bence de çağdaş mitler topluluğu sunuyor okura. Oradaki öykülerin bir kapısı günümüze açılıyorsa, sanki bir arka kapı da eskiye açılıyor.
Evet. Hem masallardan hem sinemadan seçilmiş imgeler, edebiyattan seçilmiş karakterler var hikâyelerde. Bunların buluşup bir araya geldiği olmuştur. Edebiyat sadece hayattan değil, tarihten de beslenir. Ben de bunu cisimleştirdiğimi düşünüyorum.

Tarih okumayı sever misiniz?
Çok severim. Benim tarihle ilişkimin en güçlü kanıtı ilk şiir kitabımın adının Osmanlı'ya Dair Hikâyat olmasıdır. Sahtiyan'da ve daha pek çok hikâyemde tarihi göndermeler yapmışımdır.

Yedi öyküden oluşan Yedi Kapılı Kırk Oda'nın tanıtımında var oluşun, kendini var etmenin yedi kapısına işaret edildiği, giz düşürmeye çalışıldığı yazıyor. Hedefiniz okuru felsefenin çıkışıyla tekrar çarpıştırmak mıydı?
Galiba şöyle bir şey söylemek doğru ki o da bu kitabın biraz akıl yüklü bir kitap olması. Çağımızda ne yazık ki felsefe çok atlanan bir şey. Yani hikâye sadece olay anlatımı değil, yazarın bir düşünsel ve duyarlık derinliği de olmak zorunda; insanı var oluş ve hayat hakkında derinden düşündürmek durumunda. Edebiyatın kişiselleştiği, anlamsız yere popülerleştiği bir zamanda, ben edebiyatın eski mirasına biraz yüklenme ihtiyacı hissettim.

Çağdaş edebiyatçıları öncüleriyle buluşturduğunuz Büyümenin Türkçe Tarihi geçen ay çıktı. Bu kitabı Sait Faik'in çocukları olduğumuzu hatırlatmak için mi oluşturdunuz?
Benim yaratıcı yanımla birlikte gelişen, projeler üreten bir yanım da var. Ben edebiyatın aynı zamanda bir miras işi olduğunu, sanatın bir miras işi olduğunu asla unutmayan yazarlardanım. Farkındasınızdır, 2007 benim için çok verimli geçti. Ne yaptım? Önce Kâğıt Taş Kumaş ile oyun yazarı kimliğimi hatırlattım. Ardından Kullanılmış Biletler'de benim sinemayla olan tutkulu ilişkim denemeler, incelemeler yoluyla belgelenmiş oldu. O da kendi içinde bir yapı oluşturdu. Böyle bir toplama gibi değil de, eski yazıların yeniden gözden geçirildiği ve yapılandırıldığı yazılar oldu. Üçüncü olarak Büyümenin Türkçe Tarihi'ni çıkardım. Bu hem benim Türk edebiyatıyla ilgili ilk seçkim olması açısından önemli, hem de gerçekten çok değerli 12 yazarın da işin içine girmesiyle önemli. Proje tabii ki benimdi, fikir benimdi, ben öykünün nasıl bir 'büyüme sanatı' olduğunun da altını çizmek istedim. Sürekliliğin, kültürel soya çekiminin, geleneğin izini düşürmeye çalıştım. Biraz şimdiki yazarların çocukluğunun nereye düştüğüne baktım. Bir de Necati Güngör, Selim İleri gibi edebiyatta kendileri de çocukluk ve yeni yetmeler üzerine seçkiler yapmış kişiler olsun ve beraber bir hatıra fotoğrafı çektirelim istedim. Sanırım amacına ulaştı.

En son dostlarının, meslektaşlarının Hrant Dink'e yazdığı mektuplardan oluşan Hrant'a ... Ali Topu Agop'a At isimli kitapta sizi okudum. Kitapla ilgili ne düşünüyorsunuz?
Kitabı henüz karıştıramadım. Ancak oraya verdiğim yazı, benim çok severek yazdığım bir yazıydı. Hrant'ın ölümünün beni çok derinden yaraladığını, aslında Türkiye'yi derinden yaraladığını ve yaralaması gerektiğini yazdım. O yazım aynı zamanda Almanya'nın çok önemli bir gazetesinde tam sayfa yayımlandı.

Yazanların çoğu 'güvercin tedirginliği'nden bahsetmiş. Sizce Türkiye gibi yazar ve düşünürlerin tehdit altında olabildiği bir ülkede, aydın dostlar grubu bu tedirginliği dağıtabilecek güçte midir?
Ben Türkiye'nin şimdisiyle ilgili çok derin kaygılar taşıyorum. Yazıda bu derinin vurgusunu vermek çok zor, bakın ben söylerken “deriiiiin” diye uzatıyorum. Bu kaygılara dair bazı yazılarım var, daha sonra Hayat Atölyesi'ne alacağım yazılar bunlar. Sonuçta yazar olarak biz ancak bunu yapabiliriz. Ama Türkiye'de ciddi bir sivil itiraz örgütlenmesi var, bunu da görmek gerek.

Bir kitabınızda “Yazı maceram, biraz da kendime vermiş olduğum sözleri geç de olsa tutmamdan kaynaklanır” diyordunuz. Kendinize verdiğiniz sözlerden kastınız, aklınıza düşen şeyler mi?
Aklıma düşen, iyi olması için defalarca üzerinde çalıştığım şeyler. Sadakat çağımızda o kadar anlamını kaybetti ki. Sadakat önce insanın kendiyle kurduğu ilişkidir. Kendine sadık olmak benim önemsediğim bir değer. Bu benim insaniyetimi hatırlamakta bana çok yardımcı olur.