Murathan Mungan’ın Mezopotamya Üçlemesi’ni oluşturan Mahmud İle Yezida, Taziye ve Geyikler Lanetler ile Bir Garip Orhan Veli oyunlarına 2007’de yeni bir kitap eklendi: Kâğıt Taş Kumaş. Üç perdeden oluşan bu kitap da “tiyatro oyunları okunamaz” görüşünü bir kez daha geçersiz kılacak. Tiyatro tutkunlarına olduğu kadar tüm edebiyat severlere de hitap eden bir niteliği var.

Hazır Giyim’den, s. 63-67.

Açılış Sözü

Kumaşların kaderi yoktur, giysilerin kaderi vardır. Kesilmiş, biçilmiş, dikilmiş kumaşlar, kesilip biçildikçe; biçilip dikildikçe kader kazanırlar. Gövdemize yerleştikçe bizden bir kendimiz yaparlar. Bize benzese de, benzemese de zamanla kendimiz sandığımız biri çıkar ortaya. Kumaş ete kaynadıkça. Parça parça.

Biz dediğimiz zaten nedir ki? Kimdir? Etinden, kumaşından, var olduğu zamanın töresinden bağımsız bir biz var mıdır ki!

Biz yapılır.

Ben demeye, biz demeye başladıkça.

Ben, bir yapımdır.

Bunu önce giysiler anlatır.

(Kısa sessizlik.)

Parça parça.

(Yukarıdaki sözler ister yazılı olarak yansıtılsın, ister banttan ses olarak verilsin, ister birilerine söyletilsin; koral seslendirilsin, kitaptan okunsun ya da bambaşka bir biçimde değerlendirilsin; yazarın açılış sözüdür.)

Kumaşların Kaderi

Sahne zemini kemik rengi, uçuk pembe, ağarmış kül, kirli bey...

Devamını görmek için bkz.

Emre Koyuncuoğlu, “Okurun ve yönetmenin ‘kendi’ oyunu”, Vatan Kitap Eki, 15 Nisan 2007

Murathan Mungan’ın yeni oyunu Kâğıt Taş Kumaş, okunur okunmaz, “şimdiden çağdaş bir Türk tiyatrosu klasiği” olduğunu düşündürtüyor. Dili, yapısı ve özgünlüğüyle hayranlık uyandıran bir oyun metni. Toplumsal eleştirisi çok sağlam ve net, sanatsal düzeyi de bir o kadar güçlü olan; yerelden evrensele, evrenselden yerele seslenen bir tiyatro eseri Kâğıt Taş Kumaş. Bu yazı, oyunu okuduğumda bir tiyatrocu olarak hissettiğim yoğunluğun bir çeşit tarifini bulma çabası…

Mungan’ın diğer oyunlarında alışık olduğumuz dil ve kurgu yapısına ait birçok özelliğin bu oyunda da tadını alıyoruz. Ancak, Mungan bu oyununda diğerlerinden farklı olarak bir öykü ya da anlatıdan değil, nesnelerden yola çıkarak, onların çevresinde var ettiği kavramları, sembolleri, işaretleri, hikâyeleri, sesleri, ortak belleği, renkleri, hareketi, ritüeli, müziği ve yazara göre daha ne gerekiyorsa he...

Devamını görmek için bkz.

Övül Avkıran, Mustafa Avkıran, “Okudukça çoğalan metinler”, Radikal Kitap Eki, 27 Nisan 2007

Murathan Mungan'ın yeni tiyatro kitabı Kâğıt Taş Kumaş meraklısıyla buluştu. Üç ayrı oyundan ya da üç bölümlü bir oyundan oluşan kitap, Mezopotamya Üçlemesi'nden sonra Murathan Mungan'ın tiyatromuza yeni armağanı. Birinci oyun, 'Sayfadaki Gibi', yazı ve kâğıt ilişkisinden başlayarak bize Doğu'nun gizemli dünyasının anahtarlarını vermeyi sürdürürken, 'Taşın Gölgesinde', tiyatronun en eski söylenceleri üzerinden taşa yazılan, taşlaşan yazıları, dünyaları, yeni bir tiyatro diliyle sunuyor. Üçüncü oyun 'Hazır Giyim' ise, giysi tarihinin içine girip kumaş ve giysi üzerinden bütün hazır giyimlere, hazır hayatlara ait alışılmadık bir dünya kuruyor bize, bir oyun dünyası. Murathan Mungan bu üçlemeyle kitabın isminden, basıldığı kâğıttan başlayarak bize bir oyun kitabı sunuyor, okumak için, oynamak için, içinde kaybolmak için. 1993 yılından bu yana Murathan Mungan metinle...

Devamını görmek için bkz.