Neden Erkekler için Divan?

"Ben yazmayacaktım da kim yazacaktı". (Gülüyor). Yakın bir tarihte yaşlı başlı bir şairimiz, "Ne yapıyorsun, ne ediyorsun?" diye sordu bana. "Erkekler için Divan yazdım" dedim. Durdu,\'Divan iyidir" dedi. Hemen cevap verdim: "Erkekler de". Açıkçası şahsi bir kitap oldu.

Evet, "Ömrümü hayat yapan erkeklere" diyorsunuz arka kapakta.

Evet, böyle bir dize yazmış birinin artık kaçınamayacağı kadar açık nedenlerle çoğu hayatımdaki insanlardan yola çıkarak yazılmış şiirler. Kitabın yarısı da son aşkıma yazılmıştır. Ama bu şiirleri bizim özel hatıra defterimiz olmaktan çıkaran şey başka insanların hayatına ve kalplerine paylaştırabilme gücünden gelir.

Ama siz bunu hep başardınız.

Bir şehre imza gününe gidiyorsun, bir çocuk getiriyorlar Murathan diye, "Çünkü sizin bir şiiriniz sayesinde tanıştık" diyorlar. Anlatırken bile gözlerim doldu. Müsaade etsinler, bunun keyfini süreyim.

Peki, ömür gibi kırılgan bir şeyi erkekler kadar hoyrat bir cins nasıl hayat yapabiliyor?

Bir espri yapabilir miyim? Yazar olmasam, hayvan terbiyecisi olurdum, vahşi hayvan terbiyecisi. Ömür herkese verilir ama herkesin yaşadığına hayat denmez. Sadece erkekler değil, aşk hayat yapıyor ömrü. Aşk insanın kendini keşfetme yollarından biri. Din gibi. Siz de biliyorsunuz ki; kalbimizin kullanılmamış yerlerini kullandığımız zaman ömrümüz hayat olmaya başlıyor.

Kitabınızda şöyle diyorsunuz: "Delik deşiğim/ önceki yıl Fikirtepe, sonra Alibeyköy/ en son, kalbimin adını Okmeydanı'nda oturan bir sokağa verdim". Bu semtler şehrin varoşları. Eşcinsel aşkta toplumsal sınıflar arasında geçişgenlik daha fazla, değil mi? İnsanı solcu yapar bu durum.

Evet, solculuğu besliyor. Sistemin resmi, kurumsal örgütlerinin dışına adım attığın andan itibaren hayatın diğer yüzüyle, diğer sınıf gerçekleriyle falan karşılıyorsun. İnsanları dil, din, ırk ve cinsiyet farkı gözetmeden sevemeyeceğin bir toplumda bu farklardan biriyle karşılaştığında politikleşiyorsun.

Bu erkekler şiirlerinizi anlayacak mı?

Bu soruların cevabı çok zor. Entelektüel engeller söz konusu. Ama kitap hep akılla okunan bir şey değil. Ben özellikle şiirlerimi okuyanlara, "Kalbinizle okuyun" derim. Bazı şarkı sözleri, bazı dizeler insanın kalbine öyle bir değer ki. Mesela "Nasıl yakalamıştık saçlarından baharın". Şimdi 30 şiir kitabı yazsan... Ya da "Feryada gücüm yok, feryatsız duy beni". "Sevgi anlaşmak değildir, nedensiz de sevilir". Böyle baktığında, anlayacaklardır.