1981 Gösteri Dergisi Şiir Birincilik Ödülü

Sahtiyan, şairin 80'li yıllardaki ilk beş kitabından biridir. 1977-83 arasında yazılmış ve çeşitli dergilerde yayımlanmış otuz sekiz şiir yer alıyor kitapta. İşte kitaba adını veren ve açılışta yer alan "Sahtiyan" şiirinin ilk üç bölümü:

1.

Zaplar taşar Dersim koyaklarından

selleri kadife uçları mermi

ve günahına emanet edilmiş çocukların

adağıdır mermi çekirdekleri

2.

hangi izini sürecek şimdi bu dolaşık kimlik?

feodal, ince bir dal gibi

bıyıklarıma tırmanan

kendine tutkun göllerin o yaman geyiği

gizinin ormanına vardıkça

bize kendini aralayan

avlardan, avcılardan artakalan sahtiyan

açıklar tarihin kefenlenmiş gizini, bundandır seyrekliği

geçer devran, geçer günler, geçer ömür elbet

dağa çıkmış bir şairim ben

ah! kimsenin görmediği

3.

gözlerim, o demir ayazı

eski söylencelerin kutlu demircileri

masalımın lanetiyle dövmüşler gözlerimin rengini

bin ırmakla su vermişler, buza kesmiş,

bir ayaz gibi, kelepçelemiş kendine ateşini

gözlerim, şimdi kör dinlemesi

bu yüzden bakışlarımda süreğen o anlam gerginliği

gözlerimin seyrekliği nefti

boynumdaki hamayılla birlikte, kanayan bir yaz ikindisi

on yıldan beri

dövmegüllerle alnıma nişan düşüren o aşiret töresi

tarihin önünde huzura çıkar sual eder hüviyetini

yüreğim kar altındadır

cehennemler göçebe

ve bedenim, o sınır iklimi

gün gelir açıklar kendini

zaten kim yazabilir ki sanayileşmekte olan bir toplumun bütün cehennemini

doğru okunmuşsa kitaplar -bir hayat, 'çok kişi' yaşanmışsa,

artık her çelişkide bir dram güzelliği, bir ağıttan silkinen tragedya inceliği, bir yanımda o yaman geyik -ormansız gezdiremediğim-,

sonra mürekkep karanlığı -yazarken yalnızlığım-,

tenimde buram buram sahtiyan -artakalan avlardan, avcılardan-

ve kaşımın tetiğinde titreşip duran nişan

yani ki eksik babalardır bazı çocukların bütün eşcinselliği

Didem Özdemir, "Mungan ve şiirsellik", Cumhuriyet Kitap Eki, 28 Aralık 2000

"Sedef tuttu adanmış gövde izi sürülen yüreği sınanmış gecelerden / Açılmazlar, açılamazlar, / Gidemezler kendilerine bile..." Bu mısralar (ve yazıdaki bütün diğer alıntılar) Murathan Mungan'ın Omayra adlı eserinde geçiyor. Kitabın ilk sayfalarından itibaren yapraklarını yavaş yavaş açtıkça bambaşka bir dünyanın kapılarından geçiyoruz. Şiirler sanki bitmeyen bir yolu size tattırıyor. Yanınızda sadece içinizdeki ince titreyişleriniz ve sözcükler, yani söylenmişler var. İstediğimiz sözcükleri, tek tek alıp bir araya getirdiğimizde bir şiir karesi oluşturabiliyoruz. Dümdüz seyir eden ince ince dokunmalardan sonra kıyıdaki bir dalga alıp yazarın simgeler dünyasında, istenenin yakınına taşıyor, en bilinen ortaklığıyla açıyor kendini...

Ve siz, bu tempoya alışıyorsunuz...İzi sürülen yürek...açılamazlar dizeleri sanki bir sayıklama türünden belli düşünsel basamaklar oluşturarak yavaş yavaş ...

Devamını görmek için bkz.