"Yabancı hayvanlar" sözü ne anlatıyor size? Hayvan kadar yabancı olanı mı? Yabancısı olduğumuz hayvani yanımızı? Ya da öykümüzün içinden tesadüfen geçen bir hayvanın, istemeden de olsa birdenbire uyandırdığı yanımızı mı? Yabancı bir dilde yazıldıkları için, bize bir o kadar yabancı gelen hayvanları mı? Gizleri, bilinmezlikleri, kudretleri ve yabancılıklarıyla hâlâ bizim için dünya gerçeğinin acımasız ve ürkütücü yanlarını temsil eden hayvan gerçekliği ne kadar uzak bize, ne kadar yakın? Hatta içimizde? – Murathan Mungan

Önsöz, s. 9-15

Bugüne dek hazırladığım seçkiler içinde en şiirsel olanının bu kitap olduğunu düşünüyorum. İlkin, anlamını hemen elevermeyen adından ötürü. (Ya da adından başlayarak diyelim...) Sonra, daha çok bir duygunun, hatta kitap boyunca bütünlüğünü bozmayan bir duygu halinin seçkisi olduğu için... Gizemli, belirsiz bir doğası olan, bizi öteki'yle, kendi öteki'mizle yüzleşmeye, karşılaşmaya çağıran bir duygu bu.

Yabancı Hayvanlar'ı bir seçki olarak düşünmeye karar verdiğim anda malzeme adını da beraberinde getirdi. Nicedir hazırlamakta olduğum çeşitli seçkiler kendi takvimleri içinde kendi zamanlarını katederlerken, doğrusu Yabancı Hayvanlar'ı beklemiyordum. Tuttu bir sabah çıkageldi. Bütün yabancılar gibi.

Ne demek "yabancı hayvanlar"? Bize yabancı olan hayvanlar mı? Uzak, tuhaf, tanımadık, yabanıl, az bilinen, hiç bilinmeyen, egzotik? Bize yerli olan hayvanlar hangisi acaba sorusunu yedekleyen, sonra o...

Devamını görmek için bkz.

Patricia Highsmith, "Su Kaplumbağası", s. 64-80

Victor, asansör kapısının açıldığını, annesinin koridorda yankılanan aceleci ayak seslerini duydu ve kitabını çabucak kapattı. Kitabı, divandaki yastığın altına sokuşturdu ve divan ile duvar arasında kayıp yere düştüğünü duyunca, üzüntüyle yüzünü buruşturdu. Annesi anahtarı kilide sokmuştu.

"Merhaba Victor!" diye bağırdı, bir kolunu kaldırarak. Diğer koluyla büyük, kahverengi bir kesekâğıdına sarılmıştı ve elinde de bir yığın küçük poşet vardı. "Yayıncıma, markete ve bir de balıkçıya gittim," dedi. "Neden dışarıda oynamıyorsun? Çok ama çok güzel bir gün!"

"Dışarı çıktım," dedi Victor. "Kısa bir süre için. Üşüdüm."

"Ah!" Girişteki küçük mutfağa kesekâğıdını boşaltıyordu. "Hastasın sen, biliyor musun? Ekim ayında üşüyorsun, öyle mi? Bütün çocuklar kaldırımda oynuyor. Galiba o senin sevdiğin çocuk bile orada. Adı neydi onun?"

"Bilmem," dedi Victor.

Nasılsa dinlemiyordu annesi. Kendisine zaten çok küçük gel...

Devamını görmek için bkz.