Cemile Özyakan, "Konu kadın-kadına olunca...", Notos Kitap, Şubat 2014

Kadınlar Arasında’da Murathan Mungan’ın seçtiği 23 farklı yazardan, 23 farklı aşk hikâyesi yer alıyor. Doyasıya yaşanmış, var olmakla olmamak arasında kalmış, kendi varlığından haberdar olamamış, varlığını inkâr etmiş, varlığıyla son bulmuş aşklar; uçuvermiş, duramamış cümleler, valizlere, yastık aralarına, yatak altlarına, oralara buralara saklanmış cümleler bir de... Hikâyelerin hepsi kadınlara ait ve “kadın kadına aşk” dahil kadına dair pek çok şey anlatıyor, pek çok şey soruyor, pek okkalı tokatlara boğuyor okuru. Kuru kuru okuyamazsın beni, diyor her bir hikâye, biraz da sen sarsıl, biraz da sen düşün bakalım sevgili okur.

Farklı yazarların yapıtlarından oluşan bir seçki olmasına rağmen, ortak bir dokusu var hikâyelerin. “Kadın kadına” bağlamında düşünüldüğünde, benzer bir konu üzerinden giden, ancak kadın kahramanlarını alttan ya da açıktan masum görünüşlü şeytan olarak çizen hikâyeler yok. Yine aynı bağlamda düşünüldüğünde, iki kadının sevişmesi fikrini –iki erkeği tahayyül ya da tasvip edememesine rağmen– çekici bulan insanların beklentilerini karşılayalım ve daha okunası olalım, diyen hikâyeler de yok. Konu “kadın kadına” olduğunda çoğu hikâyenin, romanın –sayıları pek az– kenarlarından, uçlarından sızandan farklı bir üsluba, renge sahip bu hikâyeler. Karakterler, kelimeler, ayrıntılar okurun etine dokunuyor, kimse hiçbir yere saklanmıyor ve sabahın bir vakti, dağınık saçlarla çıkıyor herkes birbirinin karşısına. Makyaj yok, özenle seçilmiş kibarlıklar yok.

Hikâyelerdeki kadın temsili üzerinden gidersek; ataerkinin aşırı doz enjekte ettiği, çoğumuz için normalleşen tipik, evcil, uysal, kırılmaya son derece açık ve elbette korunmaya muhtaç kadın rolleri pekiştirilmemiş. Hırpalanan, olmadı dışlanan kadınların çektiği zorluklardan, acıdan ve isyanın gürültüsünden payını okur da pekâlâ alıyor. Toplum tarafından normalleştirilmiş kurallara ve varılmış uzlaşımlara kafa sallayan, toplumsal cinsiyet rollerini okur karşısında yeniden inşa eden ve onaylayan karakterler bir yana, bu kurallar, uzlaşımlar ve roller çoğunlukla sükûn, zaman zaman gürültülü kalemler tarafından ufalanıyor.

Murathan Mungan yazdığı önsözde, “Kadın kadına aşk ve cinsellik olgusu edebiyat tarihimizin cılız kaldığı ve eşcinselliğin yasaklı tarihinden en fazla nasibini almış konulardan biridir,” diyor ve tarihteki örnekleriyle ilgili oldukça aydınlatıcı bilgiler veriyor. Sessizleştirilen, dilsizleştirilen, ötelenen, ötekileştirilen, saklanmak zorunda bırakılan kimlikleri harflere, yazıya kavuşturan hikâyelerin kurtarıcıları: Gaye Boralıoğlu, Birhan Keskin, Hakkı İnanç, Mine Söğüt, Figen Alkaç, Murat Yalçın, Barış Pirhasan, Birgül Oğuz, Erendiz Atasü, Hakan Günday, Fatih Özgüven, Barış Bıçakçı, Sine Ergün, Hatice Meryem, Fadime Uslu, Ayşegül Çelik, Karin Karakaşlı, Nermin Yıldırım, Atilla Şenkon, Mehmet Bilal, Neslihan Önderoğlu, Yalçın Tosun, Pelin Buzluk.