Balçiçek Pamir, "Kadınları en iyi anlayan yazar", Sabah Gazetesi Cumartesi Eki, 11 Eylül 2004

Bir kadını en iyi kim anlayabilir? Sevgilisi mi? Annesi mi? Kız arkadaşı mı yoksa kardeşi mi? En iyi kim bilebilir ne hissettiğini? Nelere kızdığını, nelerden gerçekten hoşlandığını... Biz kadınlar ne zaman rol yapmaya ihtiyaç duymayız? En çok sinirlendiğim haberlerden bir tanesi geçen gün gazetemdeydi. Başlık, "Kadınlar aslında ne demek isterler?" Habere göre örneğin "Çöpü dök" diyen bir kadın aslında "Çöpü hemen dökmezsen canına okurum, biraz sonra seyretmeyi düşündüğün maçı sana zehir ederim" demek istiyormuş. Gülmemek elde değil. Siz hayatınızda bundan daha abuk bir haber daha okudunuz mu? Erkeklere de şaşıyorum. Öyle kolay mı kadınları çözmek... Yani aklınız alıyor mu, elinizde bir rehber olacak orada kadının söylediği her şeyin gerçekte ne anlama geldiği yazacak... Erkeklerin hayali bu değil mi? Şöyle örneğin kadına "İyi misin?" diye soran bir erkek "İyiyim" cevabı alınca tatmin olmayacak ve inatla arkasındaki fikri araştırmaya çabalayacak. Sonunda kavga çıkacak. Ya da erkek kadını sürekli kafasının içinde tilkiler dolaşan bir canlı olarak kabul edecek ve ödü patlayacak... Hepsi birbirinden komik. Ayrıca kim kadınları, erkeklerin son derece düz ve oldukları gibi göründüğüne ikna edebilir? Baştan söyleyeyim, ben ikna olmam. Niye olayım ki? Kim ister dümdüz bir adamla ömrünü geçirmeyi?

Uzun zamandır okuduğumda beni bu kadar çarpan bu kadar sarsılmama sebep olan bir hikayeyle karşılaşmamıştım. Hikâye Roald Dahl'ın. İsmi "Son Perde". Konusu hayli ilginç. İlerleyen yaşlarda kadınların kabusu olan "kuruma" sorununu anlatıyor. Büyük aşkla bağlı olduğu kocasını aniden kaybeden bir kadının bir başkasıyla kurmaya çalıştığı cinsel ilişkinin hikâyesi bu aslında. Neresi mi çarpıcı? Bütün cümleleri, hikâyenin başlayışı, bitişi. Ama asıl çarpıcı olan bu hikayenin bir erkek yazarın kaleminden çıkıyor olması. Hikâye, Metis Yayınları’ndan çıkan Kadınlığın 21 Hikâyesi isimli kitaptan. İşin hoş tarafı hikâyeleri Murathan Mungan seçmiş, sıralamayı o yapmış. "Yalnız yazdıklarımı değil, okuduklarımı da paylaşarak okura daha çok yaklaştığımı duyumsuyorum" diye yazmış başına. Ne kadar doğru bir tespit. Murathan Mungan'ı keyifle okuyan biri olarak onun okuduklarını paylaşmak, ona çok yakın hissetmek gibi, güzel. Harika bir duygu. Mungan'ın da etkilendiği "Son Perde" hikâyesinin yazarının bir erkek olması "Aslında kadınları en iyi kim anlar?" sorusunun cevabını daha karmaşık hale getiriyor. Kim bir kadının ileriki yaşlarda yaşadığı kuruma sorununu kendisinden daha iyi bilebilir? Kim kocasını kaybettikten sonra bir başka erkeğin önünde soyunmayı bile düşünememesini anlayabilir? Yani "Erkek çekip gittiğinde yatakta tek başına kalan kadın ne hisseder?" sorusunun cevabını en iyi kim verebilir?
(...)

Bir kadını en iyi kim anlayabilir? Sevgilisi mi, annesi mi? Kız arkadaşı mı yoksa kardeşi mi? Bir kadını en iyi kadın mı anlar yoksa erkek mi? Bir kadını en iyi kim anlar biliyor musunuz? Anlamak isteyen. Kadın, erkek fark etmez. İstemek önemli, kendini onun yerine koymak, onun gibi düşünmeyi denemek önemli. Yoksa biz, erkekleri nasıl anlıyoruz sanıyorsunuz?