Kahraman Çayırlı, "Bir çeşit siyah şarkı: 'Solak Defterler'", Taraf Gazetesi, 13 Nisan 2016

Elma bahçelerinden, ip atlamalardan, yaralı trenlerden, kör çiçeklerden, Oidipus’un emanetlerinden, yaş farklarından müteşekkil bir evren. Yalnızlıklar, yaşlanmalar, hüzünler, ruhi yaralanmalar, gençliğe özlem, yıllarla açılıyor da Cizre’ye yakın kapanıyor. Murathan Mungan’ın yeni şiir kitabı Solak Defterler. Bir tür karaduygun ritm akıyor şiirlerinde. Bir çeşit siyah şarkı. Sirkin boyası akıyor, lunaparkın ışıkları sönüyor. Yine çok fena ediyor Mungan’ın şiirleri. Okuyup da kayıtsız kalamıyorsunuz asla.

Göç artığı kuşlardan, dut karalarından, günübirlik kargolardan, çöllerden, haritalardan, erken ölen şairlerin mezarlıklarına. Cıngıl sağırı olmuş kulaklara. Mungan’ın şiirleri fena çarpıyor. Alıyor okuru da kendi aynasında hırpalatıyor. Naif yollardan, şahane detaylardan güçlenen şiirleri okuru alıyor da yerden yere vuruyor.

Aşk İkilemeleri kısmı (defteri) ayrıca güzel. Ne diyeyim? Yer yer bunca felsefi olan bu şiirler nasıl oluyor da bu kadar akıcı ve aynı zamanda da bir tür arabesk oluşturuyor? Aslında tam olarak Sezen Aksu şarkıları gibi.

Kitabın tasarımı, küçük defterlerden oluşan bir akordeona benziyor [tasarım Hakkı Mısırlıoğlu]. Birbirine ardışık on defter…

Bu arada Solak Defterler'i asla tek başına almayın. Daha önce okumadıysanız Yaz Sinemaları ve Metal ile. Ya da Kum Saati ve Omayra ile. Ya da Eski 45’likler ve Timsah Sokak Şiirleri ile. Mungan’ın bu kitabı hazırlarken tamamen biten 46 şiiri yırtıp çöpe attığını hatırlatalım.

Solak Defterler'i muhakkak okuyun isterim. Deyince eksik kalıyor bana göre. Okunması elzem. Muhakkak okunmalı. Muhakkak.