Mungan'ın ikinci kitabıdır Kum Saati; onun geleneksel kültürden taşıdığı ses ve söyleyiş tarzlarını en iyi yansıtan kitaplarından biridir. Kitabın ilk şiiri de öyle:

Kasr Üzerine

Kendi kavmine şair olmayan

Söz'ünün hükmünden ayağ göçürür

Kendi Dîvan'ına nöbet durmayan

Davasın' cengine gölge düşürür

Dilinde arzuhal yâresi yoğ ise

Nice yazsan nafile kelamın yoktur

Şahmeran kal'asında burcun yoğ ise

Zulmün karşısında müddetin yoktur

Çilenin tansığına ermiş olmayan

Gönlünü sevdaya dergâh tutmayan

El yazısında kandil yakmayan

Hayatın' kitabından sayfa düşürür

Kalbine kasr kurmamış isen

Asrına eşkıya olmamış isen

Serez çarşısında durmamış isen

Kendine çıkacak bir yolun yoktur

Çile olmaktan çıkınca emek

Harami mülküne bitince hürmet

Hakikat olunca zulümsüz sevmek

Benim de bir sözüm kalır kasr üzerinde

Didem Özdemir, “Mungan ve şiirsellik”, Cumhuriyet Kitap, 28 Aralık 2000

"Sedef tuttu adanmış gövde izi sürülen yüreği sınanmış gecelerden / Açılmazlar, açılamazlar, / Gidemezler kendilerine bile..." Bu mısralar (ve yazıdaki bütün diğer alıntılar) Murathan Mungan'ın Omayra adlı eserinde geçiyor. Kitabın ilk sayfalarından itibaren yapraklarını yavaş yavaş açtıkça bambaşka bir dünyanın kapılarından geçiyoruz. Şiirler sanki bitmeyen bir yolu size tattırıyor. Yanınızda sadece içinizdeki ince titreyişleriniz ve sözcükler, yani söylenmişler var. İstediğimiz sözcükleri, tek tek alıp bir araya getirdiğimizde bir şiir karesi oluşturabiliyoruz. Dümdüz seyir eden ince ince dokunmalardan sonra kıyıdaki bir dalga alıp yazarın simgeler dünyasında, istenenin yakınına taşıyor, en bilinen ortaklığıyla açıyor kendini...

Ve siz, bu tempoya alışıyorsunuz...İzi sürülen yürek...açılamazlar dizeleri sanki bir sayıklama türünden belli düşünsel basamaklar oluşturarak yavaş yavaş b...

Devamını görmek için bkz.