Şey, eşya, s. 11-12

Sayısız şiirde adları herhangi bir nedenle anılan sayısız eşya yer alır. Bunlar bazen şiirin temasını, öne çıkarılmak istenen anlamı vurgulamak amacıyla, bazen de yerine göre dönemi, dekoru, atmosferi güçlendirmeye hizmet etmesi niyetiyle anılırlar. Özel bir önem ve maksat atfedilenlerin dışında bunların çoğu gündelik yaşamın doğal akışında sürekli göz önünde olmanın getirdiği alışkanlıkla bir süre sonra neredeyse artık görünmez olmuş sıradan nesnelerdir. Bazen bir şiirin üzerine tuttuğu yoğun ışıkla birlikte, içinde yer aldıkları uzamı ve zamanı yeniden anlamlandıran bir “görünürlük” kazanırlar. Cisimleri bulundukları yerde sabitken düşündürdükleriyle, çağrıştırdıklarıyla dizelere vuran gölgeleri çoğalır her birinin... Her biri zamana ve uzama yayılarak genleşirler. Şiirde yerini bulan eşya kendi içini dinler ve bize eşyayı dinlemeyi öğretirler.

Yaşamımız içinde yer alan sıradan ya da sıradan görünen nesneler asıl kıymetlerini bize hissettirdiklerinden, düşündürdüklerinden, etkisi zamana yayılan titreşimlerinden alırlar.

Bulunduğu yerde yıllar yılı bir anının başını bekleyeni vardır, kendi gitmiş anısı kalmış olanı vardır; tozlanmışı, yıllanmışı, tam ev içindeki sessiz varlığına alıştığınızda ortadan kaybolanı, düşüp kırılanı, bir parçası kopmuşu, yüzeyi çatlamışı, pas bağlamışı, çürümüşü; eskiyeni, epriyeni, zamana direneni ya da zamanla solup gitmişi, evin bir köşesinde kaç kuşaktan insanın elinin değmişi, elden ele geçmişi, yıllar yılı yanı başınızda aileden biri gibi yaşayanı, vazgeçilemediği için evden eve taşınanı, giden sevgilinin ardında bıraktığı, artık arkadaş olmadığın birinin o zamanlardan kalma armağanı, bir ara kaybolup yeniden bulunduğunda fazladan kıymete bineni, her gün göz önünde olduğu için geçmiş anıları silinmiş olanı, gündeliğin hayhuyu içinde kim bilir nereden nereye savrulanı, ölmüşlerden hatıra kalanı, eskiciye satılanı, sokağa atılanı, yaşadığımız evlerde zamanın ısrarıyla bizimle beraber yaşlananı... sayıma gelmez, saymakla bitmez nice eşya dizelerden dizelere gezer durur... Kısacası, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın o güzelim deyişiyle, eşyanın da bizde hakkı vardır.

Bence Epikuros’un kaç yüzyıl önce dile getirdiği, “Eşya insanda iz bırakır, mühür balmumunda nasıl iz bırakırsa” sözünü anmanın da sırasıdır.