Tuna Kiremitçi, “'Timsah Sokak Şiirleri'm çalındı!”, Radikal Kitap Eki, 2 Ocak 2004

Halbuki kitabı çıkar çıkmaz almıştım (pembe olanını). Halbuki onu bir haftadır elimde gezdiriyordum (güzel tasarımı ve boyutu da elde gezdirilmeye pek müsait). Onu önce dikkatli bir Mungan okuru olan eşime vermiş, düşüncelerini söylemesini istemiştim. O da sağolsun, hakkında yazmak istediğimi bildiğinden, sevdiği şiirleri ve dizeleri benim için işaretlemiş, işimi kolaylaştıracak notlar almıştı.

Oysa şimdi, İstanbul'da günlerdir beklenen kar yağışının hâlâ başlamadığı, dışarıda rüzgârın aç kurtlar gibi uluduğu bu Aralık akşamında, bendeniz onun hakkında yazmayı her şeyden çok isterken kitap elimde yok!

Bana bu kötülüğü kim yapmış olabilir? Kim kitabımı dalgınlığımdan yararlanarak aldı ve bu kış gecesinde keyfini çıkararak okuyor? Allah için kuşkulandığım birkaç kişi var. Ama takdir edersiniz ki burada isim vererek işin tadını kaçırmak da pek yersiz olur. Sadece, muhtemel hırsızıma sormak istediğim bazı sorular var. Müsaadenizle, hiç olmazsa onları burada sıralamak isterim.

1) Sevgili kitap hırsızı... Madem ki kitabını çalacak kadar tutkulu bir Mungan okurusun, söyle bakalım: Timsah Sokak neresidir? Murathan Mungan'ın oturduğu sokak mıdır? Yani şair o sokakta ikamet ettiği yıllar boyunca biriktirdiklerini mi damıtmıştır? Sokaklar şairlerin hayatlarını ve dizelerini ne kadar belirler? Şairler sokakların hayatına neler katar? O sokakta oturanlar koca bir şairin komşusu olduklarının farkında mıdır? Arada bir penceresine bakıp “acaba şimdi neler yazıyor?” diye meraklanırlar mı?

2) Bir şairin ustalığa eriştiğinin belirtisi yalınlık mıdır? Sadece usta şairler mi karmaşık söyleyişlerden, anlaşılmaz kelime oyunlarından uzak durup aynı zamanda iyi şiirler yazabilir? Mesela bizim şiirlerimizde kavruk duran o sadelik neden onlar yazınca tam kalbimizden yakalar insanı? Timsah Sokak Şiirleri'ni şiir sevmeyen (daha doğrusu, sevmediğini zanneden) birine bile okutsak, orada hiç unutamayacağı, gönül telini titretecek dizelerle karşılaşmaz mı? Nedir bu işin sırrı sevgili hırsız?

3) “Garbage” şarkılarında, kahverengi takım elbiselerde, eski sevgiliyle yıllar sonra içilecek bir fincan kahvede ya da kaybolmuş bir penada bile gizli şiirler olabileceğini, böyle kitaplar olmasa bize kim söyler? Ya da şiirin sadece nostaljik atmosferlerde nefes alıp vermediğini? Bugünün elektronik müzikli, hızlı trenli, yüzlerce televizyon kanallı dünyasının da aslında güzel bir şiir buğusuyla kaplı olduğunu? Usta bir şair çıkıp da insanın içini baymadan yazdığında onlardaki şiirin kendisini nasıl da kolay ele verdiğini? Mesela Murathan Mungan olmasa bunları bize kim söyler?

4) İnsan neden bir kitap hakkında yazmak ister hırsız efendi? O kitabı okuduğunu, pek sevdiğini herkese duyurmak için mi? Yoksa zamanında birinin evinde bir pena unutmuş olduğu, “Garbage” sevdiği ya da takım elbise olmasa bile, kahverengi bir eteği şu evli barklı haliyle hâlâ hatırladığı için mi? Acaba dizelerdeki duruluk, o yanıltıcı sadelik, ya da insana şu kış günlerinde bile tatlı bir sıcaklık sunan şiirlerden duyduğu heyecan yüzünden mi? Sen bu işlerden anlayan bir hırsıza benziyorsun, söyle bakalım.

5) Önemli bir şairin arada böyle “minör” kitaplarla karşımıza çıkması ne kadar güzel, değil mi? Hayatla, tarihle ya da toplumla ilgili büyük sözlere başvurmadan, şehrin ve zamanın hüznünü küçük ve usta işi fırça darbeleriyle vermesi? Şiirin aslında hayatımızın ne kadar içinde ve ulaşılabilir olduğunu böylece hissetmemiz? Şiiri illa başımızı yukarıya kaldırarak okumamızın gerekmemesi? Ne dersin?

Sevgili hırsız.

Kitabımı çalmış olmasaydın sana daha pek çok soru sıralardım, merak etme. Ama gördüğün gibi, onunla birlikte geçirdiğim bir hafta bile bende güzel bir tortu bırakmış. Eğer tahmin ettiğim gibi, iyi bir Mungan okuruysan, cevaplaman zor olmayacaktır. Yok değilsen, başlangıç için güzel bir tercih yaptığını söyleyebilirim. Cevaplarını bana yolla, becerebilirsem şaire ellerimle “forward” ederim.

Bu arada, tabii ki istediğin sorudan başlayabilirsin.