"Bu yüzyılla ilgili büyük kehanetler siyasal ve devrimci nitelikteydi. Bu kehanetlerin Batı Avrupa'da ve ABD'deki son anı 1968'di. Bu kehanet gerçekleşmedi. Büyük kehanetlerin tehlikesi megalomani ve kimi zaman onunla birlikte kendini gösteren sorumsuzluk, bir de birdenbire gelen düşkırıklığıdır."

Böyle diyor bu kitabın, senaryonun yazarları.

Kitabın yayıncıları ise bu filmi izlediklerinde, henüz 25 yaşına basmamışlardı. Onların kehanet ânı da '68 değil, '78 yılıydı. Kendilerini filmde yeni doğan çocukla değil, yetişkin karakterlerle bir tuttular filmi izlerken.:

"2000 yılında Yunus 25 yaşında olacak. 25 yıl sonra yüzyıl onu tükürüp çıkartacak."

"Daha doğrusu kusacak."

"Tarihin balinası 2000 yılında 25 yaşına basacak olan Yunus'u midesinden çıkartacak. Yunus'u pislikten kurtarmak için 2000 yılına kadar vaktimiz var."

Bugün bu kitabın okurları, en azından bir kısmı, 25 yaşına basmamış olacak. 2000 yılında basacaklar 25 yaşına. Artık, onları 2000'e kadar pislikten kurtarmak için vaktimiz kalmadı. Yine de bizler, hep birlikte pislikten kurtulabileceğimiz umudunu hiç yitirmedik!

Alain Tanner'le Söyleşi, s. 135-143

(N. Heinic'in Paris'ten gönderdiği sorulara Cenevre'den gönderilen yanıt. Cahiers du Cinéma, sayı 273, Ocak-Şubat l977.)

• Bana öyle geliyor ki, izleyicileri en çok etkileyen filmden hem hoşlanmaları hem de filmin onları şaşırtması oldu (gülüşmeler): bu da şundan ileri geliyor, filmden hoşlanıyorsunuz çünkü orada kendinizi görüyorsunuz; kendinizi görüp tanımanız ise sizi şaşırtıyor. Sanıyorum, sinema tarihinde ilk kez bu tür "marjinal" bir yöntem uygulandı. Peki bu marjinallik yalnızca egemen düzenle mi ilgili, yoksa "68 Olaylarının Mirası" ile de ilgili sayılabilir mi? Tartışmalara bir bütün olarak baktığınızda bunları nasıl değerlendiriyorsunuz? Bu "miras"ın (filmdeki kişiler artı marjinallik) günümüz Fransız sinemasına katkısı nedir? Ayrıca filminizi neden Cenevre'de, İsviçre'de, sınırda çektiniz? Yalnız Godard, Reusser ve siz solculuğun filmini yapmayı başardınız. Bunu nasıl açıklıyors...

Devamını görmek için bkz.

Necati Sönmez, “Ben biçare Yunus’um…”, Virgül, Sayı 3, Aralık 1997

2000 Yılında 25 Yaşına Basacak Olan Yunus (Jonas), 68'in sıkı militanlarını değil, hareketin kıyıda köşede yakalayıp içine çektiği, daha sonra uluorta bıraktığı 'ortalama' insanları anlatıyor. Kendini kumara vermiş karamsar bir karakter olan Max; aradığını mistisizmde bulan uçarı kız Madeleine; işçi kökenli Mathieu ve doğurgan karısı Mathilde; sebze yetiştiricileri Marcel ve Marguerite çifti; hayattaki fantezisi aynı anda iki kadınla yatmak olan uçuk tarih öğretmeni Marco ile bir markette kasiyer olarak çalışan sınır işçisi Marie... (Filmin sonunda Mathieu onlara şu sıfatları yakıştırır: "Büyücü Marguerite, filozof Marco, hırsız Marie, keşiş Marcel, eski peygamber Max, kaçık Madeleine...") Bunların içinde bir tek Max'in Mayıs eylemlerine katıldığını, Mathieu'nün de eski sendikacı olduğunu biliyoruz. Diğerleri muhtemelen Mayıs'ta ne Sorbonne'da öğrenciydiler ne de grevci işçi. Zaten filmde/sena...

Devamını görmek için bkz.