Yirminci yüzyılın en varlıklı ve ünlü sanatçısı olarak ölen Picasso, yorulmak bilmeyen yaratıcılığı ve şaşırtıcılığıyla henüz hayattayken bile bir efsane olmuştu. Böylece kitaplar, kartlar, röprodüksiyonlardan oluşan büyük bir endüstri doğdu Picasso adıyla anılan. Günümüzde resim sanatının, ressamın, daha doğrusu ancak yaratarak var kalabilen kişinin içinde bulunduğu çıkmazdır John Berger'ın ilgisini çeken: Bir İspanyol, bir sürgün, yalnız ve yalıtılmış bir insan olarak Picasso.

Picasso'nun Başarısı ve Başarısızlığı'nda Berger, resimleri üzerinden farklı bir bakış açısıyla okuyor Picasso'yu. Okurun Görme Biçimleri ve O Ana Adanmış adlı kitaplarından da aşina olduğu görme zevkini ve eleştirelliğini bu kitabıyla da sürdürüyor.

Önsöz, s. 7-10

Bu kitabı yazmamın üstünden yirmi yılı aşkın bir süre geçti. 1965'te ilk yayınlandığında, heryerde değilse bile pek çok yerde kitaba saygısız, duyarsız, doktriner ve sapkın gibi suçlamalar yöneltildi. Centilmenler ülkesi olan İngiltere'deyse beğeniden yoksun denerek bir yana itildi. O zamanlar Picasso hâlâ sağ ve ününün doruğundaydı. Her yıl hakkında övgü dolu kitaplar ve yazılar yayınlanıyordu. Kitabıma gösterilen eleştirel tepkiler beni biraz şaşırttı. Ben, sanatçıya ve konu edindiğim kişiye duyduğum sevgiden kaynaklanan bir inceleme yazdığımı sanıyordum. Belki, aradan geçen yıllardan sonra, anlattığım öykünün kahramanına duyduğum sevgi daha açık bir biçimde görülür olmuştur.

Örneğin, bu inceleme Picasso'nun serveti üzerine bir tartışmayla başlıyor: Bu başlangıca, o zamanlar bayağı ve zevksiz bir tartışma gözüyle bakılmıştı. O zaman sözünü ettiğim servetin bugünkü değerini anlamak için en azından onla çarpmak gerekir. Sonra Picasso öldü. Hemen ardı...

Devamını görmek için bkz.

Rıfat Şahiner, "Bir sürgünün büyülü yüzü: Picasso", Cumhuriyet Kitap Eki, Sayı 556, 12 Ekim 2000

John Berger, Picasso'nun Kübist yılları dışında en başarılı resimlerini 1931 ile 1942-43 yılları arasında verdiğini vurgular. Berger'a göre; bunun dışında kalan dönemlerde yaptığı resimler, ünlü dehanın kendi yeteneğine yaslanarak, belirgin bir "üslupçuluk" sergilediği süreçlerdir (s. 163). Hatta yazara göre Picasso, coşkun bir aşk yaşadığı Marie Thérése'ye rastladığı 1930'lu yılların başında, resmi neredeyse bırakma noktasına gelmiştir. Çünkü Picasso bu dönemlerde konu bulma sıkıntısı çekmekte ve kendi deneyimlerinin resmini yapmaktadır. Berger'a göre bu bir tür narsizmdir. Picasso'nun kendini taklit etmesinin başlangıcıdır ki bu da tam bir "başarısızlık"tır.

Oysa tutkulu bir aşkın tutuşturduğu esin ateşi ve diktatör Franco'nun yerle bir ettiği ülkesinde olup bitenlerden duyduğu elem, en görkemli yapıtlarını vermesine neden olmuştur Picasso'nun...

Marie Thérése'nin resi...

Devamını görmek için bkz.

Murat Can Aşlak, "Soylu Vahşi, Tepeden İnme İstilacı, İnsanlık Olarak Kaçırdığımız Büyük Fırsat - Picasso", muratcanaslak.com, 28 Mart 2016

“Mizaç, bir insanın ne olduğunu açıklayıvermek için kullanılan uygun bir terimdir yalnızca. Mizacın ne olduğunun çözümlenmesi gerekir. Bu da, doğrudan inceleme yoluyla, bedensel ve ruhsal açılardan yapılabilir. Aynı şekilde - ki bu denemede amacım budur – tarihsel açıdan da yapılabilir.”

Booker Ödülü sahibi, sanat eleştirmeni, romancı, ressam ve şair John Berger’in Picasso övgülerinin havada uçuştuğu, “Bravo! Bravo! Bravo!” yazılarının mantar gibi yayıldığı bir dönemde - 1960 yılında yazdığı incelemesi Picasso’nun Başarısı ve Başarısızlığı (PBB) yayınlanmasının ertesinde saygısız, duyarsız, doktriner ve hatta sapkın suçlamalarına maruz kaldı ve kitap uzun süre vebalı muamelesine tabii tutuldu. Berger 1980’de kitabı gözden geçirdi ve kitaba Picasso’nun (1881-1973) son yıllarını da ekledi. PBB bir eleştiri kitabından ço...

Devamını görmek için bkz.