"Babam evimizin samanlığında benim için bir atölye yapmadan çok önce orada pinpon masası vardı. Birlikte oynamayı çok severdik. Ben ergendim, o altmışlarındaydı. Aşağı yukarı denk oyunculardık; bazı günler ben kazanırdım, bazı günler de o. Ama maçın sonucunun bir önemi yoktu, bizi oynamaya sevk eden başka bir şeydi: Esas arzumuz şansı ne kadar zorlayabileceğimizi görmek ve alıp verme oyununu bir lütufa çevirmekti. Elbette nadiren böyle oluyordu ama ara sıra oluyordu ve o zamanlarda her şey yerli yerine oturuyordu. Ritim, hareket ve jestler, zamanlama, hepsi tek bir edimin birliğinde toplanıyordu.

"İkimiz de çizimleri pinpon oynadığımızdaki aynı sevinçle ve umutla karşılardık." —Yves Berger

Bölüm 1, s. 16

Yolladığın Beckmann bana ulaşmadan birkaç gün önce Arturo’dan bir kartpostal aldım. İşte. Dürer’in Küçük Baykuş’unu Beckmann’ın Maskeli Kadın’ının yanına koyuyorum; onları beraber görünce yüzümde bir tebessüm oluştu. Yüzleri ve göbekleri birbirine göz kırpıyor. Üstelik iki resim de bir türü sunuyor.

Biri gelmiş geçmiş bütün küçük baykuşlar; öbürü de bütün maskeli kadınlar!

Elbette konturlar, çizim ve siyahın kullanımı hakkında söylediğinle ilgili bu.

Bu da tam tersini telkin eden imgeler düşündürüyor bana. Kokoschka, Beckmann’ın tamı tamına çağdaşıydı. Kokoschka’da hiçbir şey kalıcı değildir, her şey geçicidir.

Sevgili Olda’sıyla otoportresinde bile –ki daimi aşklarının vesikası olarak tasarlanmıştır– her fırça darbesi firari, uçucu ve anlıktır. Bu nitelikler canlı olduklarının kanıtıdır.

Kokoschka izlenimcilerden epey farklıdır; onlara göre değişken günışığı bir mucize ve vaatti. Kokoschka için ışık bir veda dok...

Devamını görmek için bkz.

Emek Erez, "John ve Yves Berger ile sanat muhabbeti", Gazete Duvar, 12 Mart 2020

John Berger, dünyanın en önemli sanat eleştirmenlerinden, ayrıca roman, şiir, senaryo gibi çeşitli alanlarda da eserleri olan dünyanın her köşesine fikirleriyle dokunmuş bir düşünür, ona kendi adıma yakıştırmayı en sevdiğim , “yetimler ittifakı” tanımından yola çıkarak oluşturduğum, “yetimler ittifakının en afili üyesi”. Oğlu Yves Berger ile ilk karşılaşmam ise Beverly Berger’in ardından John ile yazdıkları Uçuşan Etekler: Bir Ağıt (2014) kitabı ile olmuştu. Bu iki ismi tekrar bir arada düşünme sebebime gelince, Metis Yayınları tarafından, Oğuz Tecimen çevirisi ile basılan, Top Sende: Sanat Üzerine Yazışmalar adlı kitap. Yves ve John bazen yaşama dair, çoğu zaman da sanat üzerine mektuplarla muhabbet ediyorlar metinde. Birbirlerine gönderdikleri resimler, çizimler, sanatı ve yaşamı iç içe düşünebileceğimiz keyifli bir söyleşiye dönüşüyor, onlar karşılıklı fikir...

Devamını görmek için bkz.