Eğer savaşmazsan ele geçirilirsin, soyun sona erer. Marifetler bu işe yarar, verdiği güçler sayesinde.. insan arazisini koruyabilir, soyunu temiz tutabilir. Eğer kendini koruyamazsan, marifetini kaybedersin. Başka soylar bize baskın çıkar, sıradan insanlar..

Ovalıların hiç de tekin bulmadıkları dağlarda yaşayabilmek için herkesin bir marifetinin olması gerek. Elbette her marifetin bir bedeli var. Bedel ödendikçe bu böyle sürer gider. Marifetler babadan oğula, anadan kıza geçer. Ta ki birileri çıkıp bu töreyi kabullenmemeyi göze alana kadar.

Hükmedemeyeceğinden korktuğu marifetini kullanmamak için gözlerini mühürleten Orrec ile marifetini “kötüye” kullanmayı reddeden özgür ruhlu Gry.. Babalarının oğlu, annelerinin kızı değil de kendi başlarına olmayı isteyen çocukların hikâyesini anlatıyor Le Guin bu kez.

2. Bölüm, sayfa 16-20

Tam içinde yaşarken, hayatınızın bir hikâye olduğunu fark etmeniz, onu hakkıyla yaşamanıza yardımcı olabilir. Gerçi, hayatınızın nasıl süreceğini veya nasıl biteceğini bildiğinizi düşünmeniz akıllıca olmaz. Bu ancak bittiğinde öğrenilebilecek bir şeydir.

Bitmiş bile olsa, bir başkasının hayatı bile olsa, hikâyesini yüz kere duyduğum yüz yıl önce yaşamış birinin hayatı bile olsa, hikâyeyi dinlerken, aslında nasıl biteceğini bilmiyormuşum gibi umuda ve korkuya kapılırım; böylece hikâyeyi ben yaşarım, o da benim içimde yaşar. Bu ölümü kandırmanın benim bildiğim en iyi yolu. Ölüm, hikâyeleri bitirdiğini zanneder. Hikâyelerin onunla birlikte değil onun içinde bittiğini bir türlü anlayamaz.

Diğer insanların hikâyeleri, insanın kendi hikâyesinin bir parçası haline gelebilir, kendi hikâyesinin temelini, üzerinde yükseldiği zemini oluşturabilir. Babamın Kör Brantor hikâyesi, Dunet akınının hikâyesi ve annemin ova hikâyeleri, Kumbelo'nun kral olduğu ...

Devamını görmek için bkz.

Aslı Onat, “Güç ve kontrol”, Milliyet Kitap Eki, 29 Mart 2006

Yazar Ursula K. Le Guin'in romanlarını takip edenler, onun büyüme öyküleri anlatmayı sevdiğini bilir. Yazarın anlattığı öykülerdeki tüm karakterler "Yerdeniz Üçlemesi"nde olduğu gibi mutlaka bir gelişim süreci geçirir. Le Guin'in 2004'te kaleme aldığı ve Çiğdem Erkal İpek'in çevirisiyle Türkçeye kazandırılan "Marifetler" de bir büyüme öyküsü niteliğinde.

İki yıl gecikmeyle okuma şansını elde ettiğimiz "Marifetler"in başlığı, yazarın dünyasına aşina olanların anlayabileceği gibi 'büyü'ye gönderme yapar nitelikte. Ama bu kez karşılaştığımız büyü tarzı, "Kadim Lisan" gibi farklı dillere ait kelimelerle değil bakış, nefes ve zihinle gerçekleştiriliyor.

Le Guin, öyküsünü dağlarda yaşayan ve mistik güçlere sahip olan insanlar üzerinden anlatıyor. 'Ovalarda' yaşayanlar, 'dağlı' ve 'cadı' diye tanımladıkları bu insanlara korkuyla karışık bir saygı duyuyor.

Yaşamlarını feodal bir yapı...

Devamını görmek için bkz.

May Jaggi, “İflah olmaz sihirbaz”, Radikal Kitap Eki, 21 Nisan 2006

Ursula K. Le Guin, güçle hayal edilmiş fantezi dünyaları için gerekli ilham kaynağını edebiyatın yanı sıra doğadan da alır. Oregon'daki Wilammette Nehri'nin yukarısında yer alan Portland tepelerinin batı yamacındaki evi, tepesi yirmi beş yıl önce büyük bir patlamayla uçmuş şimdilerde ise ürpertici bir sessizliğe bürünmüş olan St. Helen yanardağına bakan göz alıcı bir manzaraya sahiptir. Yaklaşık yarım yüzyıldır kendi evi olan Kuzeybatı Pasifik'teki bu evde Le Guin kendisine hem bilimkurgu hem de fantastik öykücülüğünde 'büyük usta' unvanını kazandıran bir dizi eseri tasarlamıştır. Harry Potter'den otuz yıl önce Yerdeniz Büyücüsü'nde Çevik Atmaca olarak adlandırdığı Ged'i büyü, ölüm ve dil gücünün hüküm sürdüğü ejderha ve kara büyücülerin sanayi-öncesi takım adalarındaki bir büyücü okuluna gönderdi. Çocuklar için gerçekçi öyküler, şiirler, denemeler ve kitaplar yazan Le Guin "Bir kalite göstergesi olarak...

Devamını görmek için bkz.