Ursula K. Le Guin'in yayıncısına gönderdiği bu son şiirlerde, bitmekte olan bir hayata veda ya da hüzün duygusundan ziyade güzel yaşanmış bir ömrün sonunda olmanın bilgeliği sunuluyor okura. Değerli edebiyatçı, ömrü boyunca hep yaptığı gibi dünyaya, hayata ve ölüme merakla bakmayı, insanın ve doğanın türlü hallerine sevgi ve hayretle yaklaşmayı sürdürüyor.

Mevsimlerin bilgesiyim artık. Değişmeden biliyorum

değişeceğini ışığın, izliyorum gün dönümünü, gün tün eşitliğini,

huzur buluyorum bu büyük düzende. Kocadım.

Yine de neşeleniyorum ansızın nehirden

yükseldiğinde sessizce sis, sabah ışıltısı

karıştığında hiç yaratılmamış şeylerin arasına.

Tefekkür, s. 34 - 38

"Her Zaman Seni İzleyen Bir Şey Var"

Kaplamanın çatlağında saklanan örümceğin

kafasındaki sekiz parlak kara amber damlası.

Kırmızı balığın gözü kendi duru dünyasından

bizim derinlik ve yok oluştan ibaret dünyamıza bakan.

Loş bir salonda üç parçalı bir ayna

çoğaldıkça küçülen kendi karanlığında.

Bir teleskop şehrin öbür ucunda ya da Eldebaran yıldızında.

İnandığın o kıskanç tanrı. Komşularının iflah olmaz hırsı.

Güneş, ta kendisi, dönmeye başladığında

yalnızca bir kez göz göze geldiğin.

Odandaki yaşlı hayalet

hiç görmediğin

o ürkek misafirin.

Yolunu kaybettiğin ormanlar,

nereye gittiğini senden iyi bilen.

Bana Öyle Geliyor ki

Zaman başlamadan önceki sonsuz boşlukta

benlik yoktur ve ruh kaynaşmıştır

sisle, taşla, ışıkla. Zamanla,

ruh razı eder puslu benliği var olmaya.

Yavaş zaman benliği taş gibi sertleştirirken

ru...

Devamını görmek için bkz.

Emek Erez, "Ursula K. Le Guin’in şiirli vedası", 29 Kasım 2019

Ursula K. Le Guin ismi bir okuru olarak kafamda pek çok çağrışımı bir arada sunar. Ondan bahsetmek yakın bir dosttan söz etmek gibi gelir. İlk tanıştığım andan itibaren kitaplığımın başköşesindeki yeri hiç değişmedi. Bu nedenle bazı yazarlardan söz ederken nesnel olamazsınız, size her anlamda dokunmuş, sizi siz yapmış olacak kadar yaşamınızda yer etmiş bir insanı nasıl soğuk ve nesnel bir dil ile ele alabilirsiniz ki? Bu nedenle özellikle kaybettiğimiz günden bu yana Le Guin, ismini her andığımda geçmişe bakmama, ondan bana kalanı zihnimde geri giderek belleğimi yoklamama sebep oluyor ve duygusallaşıyorum. Taocu fikirlere merak salmamda, anarşizme bakışımda, cinsiyet kimliğimi sorgulayışımda, rüyalara bile müdahale eden bilimsel bilgiyi eleştirel bir gözle değerlendirmemde hep onun izi var dersem sanırım abartmış olmam. Mesela Mülksüzler'den ütopyanın tasarlanmış mükemmele ulaştıracak bi...

Devamını görmek için bkz.