Sizin kitabınız da dahil bu yıl 12 Eylül'ü anlatan 4 roman yayımlandı. Sizce 24 yıl sonra bu çıkış tarihsel ve duygusal bir birikmenin ürünü mü?

12 Eylül öncesinde on binlerce işçi grevdeydi. Toplum tam anlamıyla politikleşmişti ve her kesimden insan kendi örgütlülüklerini yaratarak anti-faşist mücadelenin içinde yer alıyordu. İnsanların tarihi değiştirmek üzere ayağa kalktığı, göz kamaştıran bir zamandı 12 Eylül öncesi. 12 Eylül zulmünün nedeni de, insanlara bu zamanı unutturmaktı. Baskı ve zulümle, toplum, hak, hukuk arayarak suçu işlediğine inandırıldı. Toplum, 12 Eylül'le henüz hesaplaşmış değil. Ancak, bu romanlar kadar, 78'liler Vakfı'nın girişimleri ve benzeri bazı gelişmeler de karanlıktan yavaş yavaş çıkılmaya başlandığının göstergesi.

12 Eylül romanlarında daha çok "sol"un eleştirildiğini görüyoruz, bu bir yüzleşme ya da hesaplaşma mı? Eğer böyle ise bugünden geçmişe bakıldığında yazarın nesnel olabilmesi mümkün mü?

Nesnel olmama tehlikesi bugünden bakmakla ilgili değil. Oraya bakıp neyi görmek istediğimizle ilgili. Solun eleştiriler karşısında sürekli bir savunma refleksiyle hareket etmekten "bize haksızlık ediliyor" düşüncesinden artık sıyrılması lazım. Solun meşru ve örgütlü olduğu, kendine güvendiği, "zamana hükmettiği" yıllarla, yalnız zulme ve ölümlere maruz kalmayıp, bütün meşruiyetini kaybettiği dönem arasındaki mesafe çok kısa. Seksen sonrasında zaman devamını kaybetti, solcular da, anlam veremedikleri bu zaman parçalanmasında kimliklerini kaybettiler. Kurtarıcı rolünden "kurban rolüne savruldular".
       Solu eleştiren ve 12 Eylül edebiyatı adı verilen romanlara gelince, bence kendine güvenen bir sol hareket için, bu romanlar kızgınlık kaynağı değil, veri olmalı. Bunları yalnızca edebiyatçıların sezgisizliğiyle açıklayıp bir kenara atmamak lazım.

12 Eylül'ü yaşayanlardan birisiniz, yazarken "iyi" edebiyat kaygısı ile tarihi aktarmak arasında bocaladınız mı?

"İyi" edebiyatla tarihi aktarmak terazinin iki ucu değil. Önemli olan bütün bu olayların, belgelerin edebi mekanizmaya işlerlik kazandıracak tarzda kullanılması. En büyük zorluk, bu zamanı yeniden yaratırken birçok şeyin hepimizin zihninde karanlıkta olduğunu fark etmekten kaynaklanıyor. Öte yandan kayıp zamanın kumaşını yeniden dokumak için, çok fazla şeyi anımsatmak zorunda kalmak, o döneme duyulan büyük sorumluluk edebi kaygı taşıyan insan için zorlayıcı.