"Mırıltı kesintisizdi. Çok uzaklardan geliyordu; sanki durmadan yağmur yağan, yine de suyun aç toprağı beslemeye yetmediği bir yerden... Bazen bir yakarışa, bazen ağlamaya, bazen inlemeye benzeyerek uzayıp gidiyordu. Şimdiye kadar duyduğu bütün seslerden farklıydı. İnsan aklının sınırları içinde düşünmüştü; mırıltı yaralı toprağı yatıştırmaya, sakinleştirmeye mi çalışıyordu? Sonra yanıldığını anladı. Yeni gelenlerin kulaklarına fısıldanan kindar bir ninniydi bu, anlatılmaz, dile gelmez yıkımların dehşetli ezgisi."

Yedi öyküyü bir araya getiren Arkası Mutlaka Gelir, Ayşegül Devecioğlu koleksiyonunun yedinci kitabı.

Avcı, s. 9-10

Avcılığa ne zaman başladığını tam anımsayamıyordu. Bütün bildiği yıllardır avlandığıydı, bir hayvan gibi diyebilirdi. Av insandan çok, hayvanlara özgü sezgilere dayanıyordu. Ağzındaki sulanma, ellerinin aslında işin içinde olmamalarına rağmen pençe gibi açılıp kapanması, dişlerindeki o kamaşma, kalbinin hızlı hızlı atması...

Öte yandan pek çok yırtıcı gibi geceyi beklemesi gerekmiyordu, av her saatte olabilirdi. Ortada kan, doku ve kemik parçaları yoktu, ısırılmış kafalar, çıkmış gözler, parçalanmış deriler... Yine de yırtıcı bir avcı sayılırdı. Avını heyecanla, ilkel bir tutkuyla yakalıyor, avdan sonra tıpkı bir hayvan gibi doygun hissediyordu kendini.

Avlandığını anladığı andan itibaren, o müthiş doygunluk hissi geçer geçmez, avın kendi tarafından konmayan, ama uymak zorunda olduğu temel kurallarını sezmişti. Onlara zamanla birkaç tanesini daha ekledi. Böylece avın yasası oluştu. Avın gerçekleşmesi bu kurallara titizlikle uyulmasına...

Devamını görmek için bkz.

Şadiye Dönümcü , "Ayşegül Devecioğlu'dan öyküler: Arkası Mutlaka Gelir", bianet, 6 Kasım 2020

“Eve döner dönmez çalışma odasına girip camı açtı, kaynağı belirsiz duman yıkık bahçenin ve küçük evin imgesiyle birlikte içeri süzülüverdi, keskin bir koku da edinmişti. Dumanı izlerken o deli haykırışın da duyulmasını bekledi, o keskin, vahşi adalet çığlığının. Arkası mutlaka gelir, diye mırıldandı kendi kendine, bu zavallı, bu viran dünyanın iyi kötü dönüyorum diyebilmesi için, arkası mutlaka gelmeli...”

Yukarıdaki cümleler Ayşegül Devecioğlu’nun, son kitabına da adını veren “Arkası Mutlaka Gelir” öyküsünden. Yanı sıra “Edebiyat Dersleri”, “Görme Biçimleri”, “Avcı”, “Yaşlılığın Tehlikeleri”, “Rüyada”, “Tek Başlılığın Anatomik Eleştirisi” öyküleri de kitapta yer alıyor.

Sayfası az, içeriği yoğun Arkası Mutlaka Gelir öyküleri bittiğinde Devecioğlu'nun bir önceki kitabı Güzel Ölümün Öyküsü'nde olduğu gibi yüreğim yalazl...

Devamını görmek için bkz.

Beyza Ertem, "Dünyanın Dönüyorum Diyebilmesi İçin 'Arkası Mutlaka Gelmeli'", Gazete Duvar, 19 Kasım 2020

Ayşegül Devecioğlu’nun yeni öykü kitabı Arkası Mutlaka Gelir, Metis Yayınları tarafından geçtiğimiz günlerde yayımlandı. Devecioğlu koleksiyonunun 7. halkasını oluşturan kitapta 7 öykü bulunuyor. Bu öykülerde yer alan kişilerin hem yaşamış hem yaratılmış olduklarını hissettiğimiz gibi, öykülerin muhtevalarına baktığımızda ise yazarın hem yaşanmış olayları ‘yeniden üretim’e dahil ettiğini hem de kurmacayı ön planda tuttuğunu görüyoruz.

Ayşegül Devecioğlu, günümüz kadın yazarları arasında kendi okur kitlesini oluşturabilmiş yazarlardan. Özellikle dil üzerine tasarrufu, yanı başımızda duran malzemeleri işleme ve onları hem bayağılıktan hem de abartıdan uzak sunuş şekli, Devecioğlu kitaplarını bir çırpıda okuyabilmemizi sağlayan nitelikler arasında. Kitaplarıyla vedalaşmanın zor olduğu yazarlar arasında olmak, kolay elde edilmiş bir başarı değil ş...

Devamını görmek için bkz.

Niyazi Zorlu, "Ayşegül Devecioğlu öyküleri: Asla geçmeyen 'geçmiş'", K24, 21 Ocak 2021

İster roman ister öykü olsun, Ayşegül Devecioğlu’nun herhangi bir kitabına ilişkin bir sohbete, onun diğer kitapları da karışacaktır. Bu karışma hâli Devecioğlu Edebiyatı için zorunluluktur denebilir.

Birincisi, Ayşegül Devecioğlu, yeni edebi arayışların peşinden koşmaktansa, ta en başından (Kuş Diline Öykünen) bu yana kendine has bir ritme, anlatım tarzına sımsıkı tutunan, bu tarzdan çok da fazla uzaklaşmayan bir yazardır. Neredeyse yirmi yıldır devam eden edebi uğraşında “tek bir kitap” veya “aynı kitabın devamını yazan yazarlar” kategorisine dahil edebiliriz onu. (Burada farklı arayışlar içindeki yazarları mahkûm etmek gibi bir niyetim yok, sadece edebi bir tercihten, edebi bir tutumdan bahsediyorum. Devecioğlu’nunkine benzeyen tercihin en büyük örneklerinden biri Yaşar Kemal’dir. Van-Adana hattı üzerinde seyreden dilini –mesela Deniz Küstü’de– ...

Devamını görmek için bkz.

Behçet Çelik, "Arkası Mutlaka Gelir", Gazete Kadıköy, 29 Ocak 2021

Siyasetten, özellikle güncel siyasetten söz etmenin edebiyata zarar vereceği, mesaj kaygısının estetik arayışın önüne geçeceği kanısı hayli yaygın. Kişisel gözlemim, özellikle siyasetle yakından ilgilenmiş kişilerin bunu daha sık dile getirdikleri yönünde. Bunda sanırım siyasetin hemen her şeyi kolayca araçsallaştırdığını yakından görmüş, deneyimlemiş olmaları etkili. Şunu göz ardı etmemek lazım: Edebiyat, önüne çıkarılan engelleri aştığı gibi, kendisine dayatılan, önerilen yollardan gitmeyi de pek sevmez. “Şunlarla ilgilenmelidir,” tezini yıktığı gibi, ilgilenmemelidir diyenleri de aşıp geçer; edebiyat tarihi edebiyata set çekecek önerilerde bulunmanın, emirler vermenin beyhudeliğini gösteren sayısız örnekle dolu.

Bununla birlikte, edebiyatın siyasetle ilişkisinin siyasi bir tezin “estetik” bir biçim içerisinde yeniden ifade edilmesi olmadığı da unutmamalı. Her şey bir yana, bu yaklaşım, ...

Devamını görmek için bkz.