Emine Bora, “Bir Günlük Yerim Kaldı İster misiniz?”, Virgül, Sayı 1, Ekim 1997

Bir tür Sürrealizmin sınırlarında gidip gelen Bir Günlük Yerim Kaldı İster misiniz?, kahramanları, Zeus, Karyoka, Muhteşem, Azize, İsa, Meryem gibi sıradışı adlar taşıyan Dersaadette Dans'ı okuyanları pek şaşırtmayacak. Modern çağın insanın 'büyüyen' ve o oranda da karmaşıklaşan dünyada giderek sınırlarına kapanmasının ve bir anlamda da yolunu şaşırmasının hikâyesini anlatmaya çalışıyor Geçtan. Ölüm, hayat, zaman, zamansızlık, varlık, hiçlik gibi felsefi kavramlara, büyü, sihir, aynalar ya da televizyon ekranı gibi ilkel ve modern göstergeler aracılığıyla yaklaşmayı deneyen Geçtan, kozmik yolculukların gerçeküstücü tasvirlerinden, Doğu mistizminin gizemli atmosferine kadar farklı yollar denemekten de kaçınmıyor.

Geçmiş bir zamanda çöllerde yaşarken aşkının (aslında hayalinin) peşinde, modern kentin kaotik ortamına düşen bir Arap kızı, yazdığı kitaplarla yakalayamadığı şöhreti, öte taraftan verilen 'bir günlük' krediyle döndüğü dünyada, bir televizyon sunucusu kimliğiyle bulan ihtiyar yazar, hayatını insanları güldürmekle sağlayan ancak kendi hayatında bir tebessüme yetecek kadar bile mutluluktan yoksun bir komedyen ve ölümüne çeyrek kalmış karanlık geçmişli bir kadın. Bir Günlük Yerim Kaldı İster misiniz?, Aziza, Bilal, Zeus ve Melek'in aynı değiştirilemezlik ve çaresizlikle belirginleşmiş, zaman zaman kesişen, bazen de birbirlerine değmeden geçip giden yazgılarının masalı.