A. Esra Yalazan , “Edebi mağluplar”, Milliyet İK, 8 Mart 2007

(…)

Cioran, okuyan kimsenin kayıtsız kalamayacağı bir denemeci ve düşünür. Onu karamsar, kaderci ve gerici bulan yazarlar ve eleştirmenler bile bu kitapta aslında onun sahip olduğu yaşam sevincinden nasıl etkilendiklerini anlatmış. O net bir adam ve sadece insanlığa ve varoluşa olan keskin yaklaşımı değil, yazmaya karşı yazarak duran tavrındaki sert dürüstlüğü de beni etkiliyor.

“İntihar fikri olmasa kendimi çoktan öldürmüş olurdum” diyen Cioran’a, El Pais gazetesinde yapılan söyleşide kitaplarının neden tehlikeli olduğu sorulmuş. Cevabı her zamanki keskin ve net üslubuyla vermiş: “Bana birçok defa, kitaplarımda yazdıklarımın söylenecek şeyler olmadığını söylediler. Çürümenin Kitabı çıktığında Le Monde gazetesinin eleştirmeni bana bir sitem mektubu gönderdi; 'Siz farkında değilsiniz ama bu kitap gençlerin eline de geçebilir' diye. Saçmalık bu. Kitaplar ne işe yarayacak? Öğrenmeye mi? Bunun hiçbir ilginçliği yok, çünkü bunun için okula gitmek kâfi. Yok, gazete okur gibi okunan kitapları sevmiyorum. Bir kitap her şeyi altüst etmelidir, her şeyi sorgulama konusu etmelidir. Kısa bir süre önce bir hanım benim hakkımda şöyle yazıyordu: 'Cioran herkesin içinden geçen şeyleri yazıyor'. Okunsun diye ‘bir kitap yapmak' için yazmıyorum. Hayır, bir yükten kurtulmak için yazıyorum. Ama daha sonra, kitaplarımın işlevi üzerine düşünürken, bir yara gibi olmaları gerektiğini söylüyorum kendime. Okuru okumadan evvelki halinde bırakan kitap, başarısız bir kitaptır”.