Edebiyatla psikanaliz arasındaki ilişkiye yoğunlaşan denemelerinde şu soruları soruyor Phillips: Psikanaliz ve edebiyat ne işe yarar? Ortak noktaları ve farkları nelerdir? Bu iki alana neden yöneliriz? Psikanaliz vaatlerini yerine getirebildi mi?

Adam Phillips'i, psikanalizden hareketle edebi, kültürel ve siyasi analizler üreten çağdaşı pek çok yazardan ayrı ve özel kılan şey, meslekten psikoterapist olmasına rağmen, psikanalize yaklaşımındaki alçakgönüllük ve onu hayatı anlayıp anlatmanın olası yollarından yalnızca biri olarak görmesidir. Psikanalizi mutlak bir hakikat ve kişinin kendisi hakkında bilgilenmesinin temel bir aracı olarak ele almaktan çok, mutluluk ve ilham arayışında işe yarayabilecek söz dağarcıklarından biri olarak görür. "Benim açımdan –birçok nedenden ötürü– her zaman yalnızca bir kategori olmuştur, o da edebiyattır; psikanaliz onun bir parçası haline gelmiştir," der. Bu kitabı da öyle: Edebiyatçılara psikanalizin gizli saiklerini öğretmeye kalkışmak yerine, edebiyattan öğrenilmesi gereken çok şey olduğunu teslim ediyor Phillips. Okura ilginç sorular yönelten, mevcut kalıpları zorlayan bu denemelerin zevkle ve çok şey öğrenerek okunacağından eminiz.

Önsöz, s. 13-19.

Evelyn Waugh bir mülakatında, "Ben yazmayı bir karakter araştırması olarak değil, dil kullanımında bir alıştırma olarak görüyorum," der ve ekler: "Doğrusu bu konuda saplantılıyım. Teknik bir psikoloji ilgim yok. Beni drama, konuşma ve olaylar ilgilendiriyor." Psikanaliz elbette bir karakter araştırmasıdır ve gerek teoride gerekse pratikte dil kullanımında bir uygulamadır. Bir terapi olarak psikanaliz, insanları mutlu kılmak ve yaşamlarını daha ilginç bulmalarını sağlamak adına dilde karakter araştırması yapar. Fakat aynı zamanda teknik bir psikoloji ilgisidir ve psikolojiye teknik bir ilgisi vardır. Eskiden Edebiyat diye adlandırılan alanın aksine, psikanaliz bize bunun tam olarak ne olabileceğini ve psikolojik ilgiden ya da, daha basit bir deyişle, dil kullanımlarına yönelik ilgiden neden daha iyi bir şey olabileceğini görme olanağı sunar. Waugh'un büyük bir romancı olabilmek için ihtiyaç duymadığı ilgiyi –çok daha fazla çeşitlilik gösteren edebiyat pro...

Devamını görmek için bkz.

Mahmut Temizyürek, “Edebiyat, psikanalizin tersi mi?”, Radikal Kitap Eki, 1 Şubat 2008.

Geçenlerde yapılan bir edebiyat sempozyumunda konuşmacılardan biri ünlü bir roman kahramanının 'gizli eşcinselliği' üzerine psikanalitik bir bildiri sundu. Edebiyat ve psikanalizi, birbirini boğmadan yan yana getiren iyi hazırlanmış bildiriden sonra konuşma sırası bir romancıdaydı. Romancımız söze önceki konuşmacıya şu eleştiriyle başladı: "Ben de bir romancıyım, kahramanlarımın gizli ya da açık eşcinselliğiyle ilgilenen bir çalışma yapılırsa bu beni rahatsız eder. Oysa biz, romansa romanı, şiirse şiiri konuşmalıyız. Edebiyatı başka bakışların etkisi alanından kurtarmalıyız." Salonda buz gibi bir hava esti; ama romancımızın sözlerindeki aşırılaşmış endişenin içinde edebiyat ile öteki disiplinlerin uyumsuzluğunu görmezden gelmenin de anlayışsızlık olacağı, toplantıya katılan birçok kişi tarafından biliniyordu.

Bu sempozyumun ertesinde yayımlandı Adam Philips'in Hep Vaat Hep Vaa...

Devamını görmek için bkz.

Alphan Akgül, “Şairde olup da psikanalistte olmayan nedir?”, Kitap Zamanı, 5. Mayıs 2008

Şiirin artık eskisi kadar revaçta olmadığının dile getirildiği, neredeyse bütün bir gençliğin facebook sitelerinde gezinip Amy Winehouse dinlediği bir dönemde, aynı sitelerde şiir alışverişi de yapılmasının ya da şiir merkezli edebiyat dergilerinin sayısının her geçen gün artmasının nedeni ne olabilir? Kariyerlerinin zirvesinde insanlar bile, neden şair olamadıkları için hayıflanırlar ya da şair olmanın bu kadar arzu edilmesinin, olunamadığında ise güçlü şairlere hasetle bakılmasının nedeni nedir? Adam Phillips, Hep Vaat Hep Vaat adıyla çevrilen kitabında bu soruları sormuyor; ama bu soruları sormama zemin hazırlayacak konulara değiniyor.

Kendisi de meslekten bir analist olan Phillips, kitabın “Şiir ve Psikanaliz” başlıklı bölümünde analistler ile şairler arasında ortak ve ayırdedici yönler bulur ve bulgularını eğlenceli bir üslupla tartışır. Örneğin şu soruyla: “Niha...

Devamını görmek için bkz.