Bir atölye çalışması olan İslamın Yeni Kamusal Yüzleri, İslam'ın son yıllarda kamusal alanda kazandığı görünürlüğün getirdiği yeni ve farklı yüzleri, söylemi, yaşam biçimlerini konu alıyor. İslamın siyasal eylemi ve anonim kitle görüntüsü giderek değişiyor: Televizyon, konser salonları, plajlar, festivaller ve gönüllü kuruluşlar vb. yeni mekânlara giren, seslerini korodan ayrıştıran, tek tek yüz hatlarını görmeye başladığımız, bireyselleşen bir İslami dinamikle karşı karşıyayız. Yazarlar, farklı araştırma konularıyla işte bu bireyselleşen ve farklılaşan yüzleri okumaya çalışıyorlar.

Konusunun ve araştırıcı, meraklı bakışının ötesinde bir önem taşıyor bu kitap: Bir öğretmenle öğrencilerinin birlikte gerçekleştirdikleri bir ürün. Bu niteliğiyle bir ilk. Sosyal bilimler alanında üniversitelerdeki mevcut öğreten/öğrenen ilişkisine alternatif, yaratıcı ve ürün vermeye yönelik bir öneri... Birlikte çalışmak konusunda, akademik dünyanın hayal gücünü kışkırtacağı düşüncesiyle yayımlıyoruz bu kitabı.

Giriş, s. 7-17

İslamcı hareket 1980'den bu yana hızlı bir değişim geçiriyor. Siyasi hareket ya da dini inancın ötesinde kamusal alana taşınıyor, kendine yeni mekânlarda yer ediniyor. İslam'ın Yeni Kamusal Yüzleri bu değişimi anlamaya yönelik bir atölye çalışmasının ürünü. On yıldır Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji bölümünde yetişmelerini izlediğim bazı öğrencilerimle yapılmış bir atölye çalışması.

Bu çalışma, son yirmi yıldır hızlı bir değişim gösteren ve kamusal alana taşınan İslamcı hareketlerin farklı yüzlerini mikro ölçekte, hatta moleküllere ayrıştırarak okuma çabasından kaynaklanıyor. Siyasi yorumlamalardan çok sosyolojik analizlere yer veriyor. Tarihsel uzun-dönem olgular yerine, bugünün içinden, hepimizin aşina olduğu yüzler, yaşam kesitleri, toplumsal olgular ele alınıyor. Senkronik, şimdiki zaman dilimi içerisinde çalışmak ister istemez kalıcılık sorusunu akla getirebilir. Ele aldığımız konuların kimisi belki de gelecekten bugüne baktığımızda öne...

Devamını görmek için bkz.

Kemal İnal , “Dine postmodern yaklaşımın çelişkileri”, Virgül, Sayı 49, Mart 2002

Din konusunda en tartışmalı ve dikkate değer düşünceleri Marx ve Engels’in öne sürdüğü iddia edilebilir. Sonradan din konusunda yazan Durkheim ve Weber’den günümüzün postmodernistlerine değin konuyla ilgili hemen herkes, Marx ve Engels’e göre bir konum almışlardır. Marx ve Engels, dinin kabaca ya mevcut toplumun doğrulanması ve haklılaştırılması ya da düzene karşı bir protesto olarak işlev gördüğünü öne sürerek, o güne değin ilk kez din konusunda toplumsal ve siyasal, yani materyalist bir çözümleme yapmışlardır. İdeoloji, temsil, kültürel manevi üretim, fikir üretimi ve bilincin pek çok formundan biri olarak din, Marx ve Engels’te maddi üretimin koşullandırdığı toplumsal ilişkilere denk düşen bir üstyapı kurumu olarak görülmüştür. O yüzden din, sosyalizmin bu iki önderi tarafından sınıf ilişkileri dışında özerk bir alan biçiminde değerlendirilmemiştir. Hatta Engels, inanç ve iman formları ...

Devamını görmek için bkz.