Lorenzo Smythe ("Büyük Lorenzo") aktörlük yaşamı boyunca birçok role girip çıkmıştı: Romeo'dan Cyrano de Bergerac'a, uzay yollarının kahraman pilotlarından, çok gözlü, kol ve bacak yerine tuhaf uzantıları olan yaratıklara kadar bir sürü rol...

Ancak bu kez oynaması gereken rol çok daha zordu. O kadar ki, Mars ile Dünya imparatorluğu arasındaki barış, Lorenzo'nun rolünü iyi oynamasına bağlıydı. Lorenzo'nun Marslılar'a karşı temel duygusu iğrenme ve korku karışımı bir duyguydu. Ama ne yazık rolünü binlerce Marslı'nın arasında oynaması gerekiyordu. Üstelik bu rol perde kapandığında bitmeyebilir, önceden tahmin etmediği kadar uzayabilirdi de...

"Kapının ağzında kâbuslarımdaki zehirli mantarlara benzeyen bir Marslı duruyordu. Bu bir anlık şiddetli heyecan süresinde yalnızca Marslı'yı görebildim. Ne arkasındaki insanı ne de sözde uzvuyla tuttuğu Yaşam Asası'nı fark etmiştim. Derken Marslı içeri süzüldü ve kapı gıcırtısı sesiyle sordu: 'İyi günler, baylar. Bir yere mi gidiyorsunuz?'"

Açılış Bölümü, s. 5-9

Eğer karşınızdaki adam bir taşralı gibi giyinmişse ve sanki o yerin sahibiymişçesine hareket ediyorsa bilin ki bir uzayadamıdır.

Bu durum mantıklı bir gereklilikten kaynaklanır. Mesleği gereği kendini bütün evrenin patronu gibi hisseder; toprağa ayağını bastığı andan itibaren de köylülerin arasında dolaşıyor gibi olur. Zarafetten yoksun giyimine gelince, zamanının onda dokuzunda üniforması sırtında olan, medeniyetten çok uzayın derinliklerinde yaşamaya alışmış birinden doğru düzgün giyinmesini tabii ki bekleyemezsiniz. Her uzaylimanında "yer giysisi" satarak oradan oraya koşturan sözde terziler içinse böyle biri tam bir enayi alıcıdır.

Bu iri kemikli adamın çadırcı Ömer tarafından giydirildiğini anlamıştım; üstünde vatkalı omuzları fazlasıyla şişirilmiş ama boyu kısa tutulduğu için oturduğunda kıllı baldırlarında toplanan, ancak bir ineğin üzerinde iyi durabilecek buruş buruş bir tünik vardı.

Gene de fikirlerimi kendime saklayıp uzayada...

Devamını görmek için bkz.

Mustafa Yelkenli, “Bilimkurgunun militarist yazarı”, Cumhuriyet Kitap, Sayı 448, Kasım 1998

Yazar anti komünist olması nedeniyle bu özelliğini kitaplarına da taşımıştır. Bu nedenle sosyalizm karşıtı propagandayı kitaplarında yansıtmaktan çekinmemiştir. İkiz Yıldız (Double Star, 1956 Hugo Ödülü) adlı romanında bunun örneklerini bulmak mümkün. Örneğin "beyin yıkama" deyimini komünizmden kalan bir deyiş olarak göstermekte bir sakınca görmüyor. Psikolojik baskı ve fiziksel işkenceyle kurbanın bilincini ve kişiliğini değiştirmek amacıyla uygulandığını söyler. Daha sonra bu yöntemi değiştirerek beynin ön loblarına biraz kokain enjekte etmekle de aynı sonuca varabileceğini yazar.

Komünistlerin üstün teknolojiyi kullanarak ilaçla beyin yıkama yöntemleri geliştirerek önderin buyruklarını itirazsız yapılmasını sağladığını belirtir. Tek partili, tek şefli, liderin her şeyi bildiğini, kitlelerin sürü halinde ırkçı faşist amaçlar uğruna ölüme gönderildiğini nedense...

Devamını görmek için bkz.