Silahlanma karşıtı mücadelelerin önündeki en önemli engel, bu alandaki bilginin az, erişimin zor ve kısıtlı olmasıdır. Silah ticareti bütün dünyada devletlerin güvenlik gerekçesiyle ayrıntılarını belli ölçülerde kamuoyundan gizli tutmayı tercih ettikleri bir alandır. Ama yine de dünya silah ticaretiyle ilgili birçok sorunun cevabı açık ve net bir şekilde verilebilir, bunlar bir sır değildir. Birçok demokratik ülkede devletin silahlanma harcamaları, parlamentolar ve görevli komisyonlar aracılığıyla kamuoyunun denetimi altındadır.

İşte bu kılavuz, en başta vergi veren yurttaş olmak üzere, silahlanma ve savunma politikalarını değerlendirmek isteyen herkes için kısa, özlü ama anlamlı temel bilgiler içeren bir kaynak... Silahları kimler satıyor? Kimler alıyor? Silah ticaretiyle yoksulluk, insan hakları ve borçlanmanın ilgisi ne? Silahların bedelini gerçekte kimler ödüyor? Silah ticaretinin ne kadarı yasal?

Ve hepsinden önemlisi: Silahlanma karşıtı mücadelelerde ve kampanyalarda başlıca hedefler neler olabilir? Ne yapmalıyız? Ne umabiliriz?

Roni Margulies, Sunuş, "Silah Ticareti ve Küresel Eşitsizlik, Kapitalizm ve Savaş: Bağlantılar Kuran Bir Hareket", s. 7-10

Bu kitap, Irak'a Savaş'tan sonra, bu dizinin savaş hakkındaki ikinci kitabı. Ve sonuncusu olmayacak. Sırada, uzayın silahlandırılması ile, Ronald Reagan'ın Stratejik Savunma Girişimi'ne takılan adı kullanırsak "yıldız savaşları" ile ilgili bir kitap da var (Yıldız Savaşları, Metis, 2003). Büyük olasılıkla başkaları da olacaktır, ama hangileri olacağını belki de George W. Bush tayin edecek. Irak'tan sonra nereye, Suriye'ye mi, İran'a mı, Kuzey Kore'ye mi saldıracaklarını şimdilik bilemiyoruz.

Antikapitalist harekete kılavuzlar sunmayı amaçlayan bir dizinin savaşa, silahlara, silah ticaretine bu kadar yer vermesi tesadüf değil. Yazar, elinizdeki kitabın son paragrafında, Silah Ticareti Kılavuzu'nun silah sektörü ile adaletsiz, eşitsiz ve sömürücü küresel sistemin ne kadar iç içe olduğunu gösterdiğini umuyorum," diy...

Devamını görmek için bkz.

Yvonne Ridley, "Önsöz", s. 11-12

11 Eylül 2001'den bu yana kendimi barış ve adalet için çalışmaya adadım. Bu süre zarfında, Amerika ve Britanya'nın da aralarında bulunduğu birçok ülke bombalar yağdırmakla ve yeni savaşlara hazırlık yapmakla meşguldü. Kara mayınları yüzünden kollarını, bacaklarını kaybetmiş birçok Afganlıyla görüştüm. Bu insanların yanlış zamanda yanlış yerde bulunmaktan başka bir suçları yoktu.

Ailelerini beslemek için tarlalarını sürmek isteyen, ama ölümcül misket bombaları yüzünden bunu yapamayan acılı Afgan çiftçilerle konuştum. Misket bombaları sarı kutular şeklindeydi ve ABD'nin attığı, ülkenin açlık çeken halkının İslam'a aykırı olduğunu düşündüğü fıstık jölesiyle ve başka yiyeceklerle dolu sarı kutularla aynı bölgeye atılmıştı.

İşim gereği Filistin'de, yıkılmış Ramallah ve Nablus şehirlerinde de bulundum. Mayıs 2002'de, silah gücünün silahsız insanların yaşadığı Cenin mülteci kampını yerle bir edişine tanıklık ettim. İsrailliler 13 bin sa...

Devamını görmek için bkz.

Giriş, s. 13-14

Çoğu kişi 11 Eylül 2001'de, teröristlerin uçaklarla Dünya Ticaret Merkezi'ne ve Pentagon'a çarptıklarını nerede öğrendiğini hatırlayacaktır. Ben o sırada, bin kadar kişiyle birlikte, Londra'nın güneyinde, Britanya topraklarında gerçekleştirilen en büyük silah fuarı olan Uluslararası Savunma Sistemleri Teçhizatı Fuarı'nın (DSEi) önünde bir protesto eylemindeydim.

Akşama doğru polisler bize bir saygı ifadesi olarak haftanın geri kalan kısmında eylemimizi iptal edip etmeyeceğimizi sordular. İçlerinden biri bana, olaylardan sonra hâlâ orada olduğumuz için "ruh hastası" olduğumuzu söyledi. Biz de silah fuarının durdurulup durdurulmayacağını sorduk; olaylardan sonra dünyanın çeşitli yerlerindeki birçok etkinlik iptal edilmişti.

DSEi 2001 iptal edilmedi. ABD, İsrail ve 14 farklı Arap ülkesinden alıcılar yoğun koruma önlemlerinin alındığı fuar merkezinde hep birlikte tüfekler, bombalar, elektronik silah aksamı, antitank mayınlar, misket bombaları, savaş ...

Devamını görmek için bkz.