Bu kitaptaki tüm tartışmam şu ikili değerlendirmeye dayanıyor aslında: (1) Bildiğimiz haliyle aile, bizim eleştirilerimizden ve mücadelemizden bağımsız bir biçimde, zaten yapısal olarak çöküyor ve üreme biçimlerimizi, cinselliğimizi ve kardeşliklerimizi örgütlemenin alternatif yollarını aramaya çoktan başladık; (2) Aile, erkek / baba tahakkümünün temel odağıydı ve hâlâ da öyle; bu tahakküm, tüm toplumsal, politik ve kültürel alanları kapsasa da, sadece ailede yenileniyor, sadece orada yeniden hayatiyet kazanıyor. Öte yandan, yeni bir üreme, cinsellik ve kardeşlik rejimi ne kendiliğinden ortaya çıkacak, ne yokluktan zuhur edecek, ne de ütopik hayal gücümüzün, felsefi ve eleştirel mülahazalarımızın bir sonucu olacak. Eskinin yıkıntıları üzerinde, eski, tahrip olmuş ailenin kalıntılarını, yapı taşlarını, hatta bazen köşe ve kilit taşlarını kullanarak inşa edilecek. Ne yazık ki, neyi kullanıp neyi çöpe atacağımıza karar verme, keyfimizce şunu alıp bunu bırakma konusunda da özgür değiliz yeterince. Ancak yine de bu yönde çaba gösterebiliriz, başka bir şey için olmasa bile, gelecek nesiller adına.

— Bülent Somay

Giriş, Familia Delenda Est, s.19-21

Marx, ailenin, daha sonra toplum ve devlet içinde geniş ölçekte gelişecek olan tüm antagonizmaları bünyesinde embriyo halinde barındırdığını gözlemlediğinde, bilinenden daha derin bir şeyin üstüne basmıştı aslında. Devrim, temel toplumsal örgütlenmeyi, biyolojik aileyi –içinden iktidar psikolojisinin her zaman kaçırılıp topluma sokulabileceği o bağlılığı– kökünden söküp atmadıkça, sömürü solucanı asla yok edilemeyecektir. Tüm sınıf sistemlerini gerçekten ortadan kaldırmak için sosyalist devrimden daha büyük –onu da kapsayan– bir cinsel devrime ihtiyacımız var.

Shulamith Firestone, Cinselliğin Diyalektiği, 11-12

Put Kırıcı Olarak Sözleşme

Türkiye Cumhuriyeti, 12 Mart 2012 tarihinde İstanbul Sözleşmesi’ni veya “Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi”ni onaylayan ilk ülke oldu. Sözleşme 1 Ağustos 2014 tarihinde yür...

Devamını görmek için bkz.

Pınar Öğünç, "En küçük komünizm, en büyük aile; şirket ve mafya", evrensel.net, 21 Eylül 2024

Aile için “aşkın devleti” diyen Alain Badiou'da kalan bir virgül vardı bir önceki yazıdan. Gerçekten sevmek ne anlama gelir ya da cevap aramakla aforizmalar şelalesine tutulacağınız “aşk nedir?” sorusuna gelince, yine Badiou istikâmetinden ilerleyelim, iyidir. Bu güvenlikçi, risksiz, garantili ilişkiler devrinde onun için aşk bir karşılaşma değil, bir inşa meselesi. Bir raslantıdan yeni bir şey nasıl inşa edilir? “Dünya birden değil de ikiden hareketle sınandığında nasıl bir yer olur? Dünya benzerlikten değil de farktan hareketle incelendiğinde, gerçekleştirildiğinde ve yaşandığında nasıl bir yer olur?” Bunları soruyor Badiou.

Aşkın ve siyasetin özünü birleştiren şeyi de yine onun anlattıklarından ayıklıyorum: Siyasetin özü bireyler bir araya geldiklerinde, örgütlendiklerinde, düşünüp birlikte karar verdiklerinde neler yapabilirler diye sormaksa, bu aynı zamanda ...

Devamını görmek için bkz.

Yavuz Arkın, "Baba, Anne, Kutsal Çocuk", veveya.net, 4 Ekim 2024

Aile yapıları modern aileden post modern aileye doğru çok hızlı bir dönüşüm yaşıyor. Bu dönüşümün hem bireysel hem de toplumsal sancılar yaşattığı, bunun sonucunda da yeni tanımlar tanımlamalar getirmemizin gerekliliği ortaya çıkıyor.

Modernizmin aile yapısında, zaman içinde yaşanan değişimler önemli sorunları ortaya çıkarmıştı, bu değişimlerin en önemli olanı, bilgi çağında yaşanmıştır. Bilgi çağı, emeği, fiziksel işgücü olmaktan çıkarıp zihinsel işgücü halini dönüştürerek kadın emeği önündeki engelleri azaltırken diğer yandan tıp alanında yaşanan gelişmelerle aile kavramının anlamını da bir noktada çatlamasına neden olmuştur.

Bu süreç bizi postmodern aile ile tanışmamıza neden olmuştur. Postmodern aile; çözülen aile, parçalanmış aile ve tamamlanmamış aile kavramları ile bu yapının yeni tanımlarını ortaya koymuştur. Postmodernizmin ortaya çıkardığı bu modellerde aile ilişkiler gevşek...

Devamını görmek için bkz.