Bu kitapta esas olarak üstünde durduğum noktalar şunlar: 1. Neoliberalizm çağında bilginin üretilmesi, iletilmesi ve dağıtılmasında yaşanan ve entelektüel mülkiyet, medya ve üniversite çevresinde yoğunlaşan derin kriz; 2. Buna bağlı olarak “Hakikat” dediğimiz, başlangıcından bugüne felsefenin esas konusunu teşkil eden ve birbirimizle anlaşabilmemiz için zorunlu olan kavramsal zemini oluşturan şeyin kaybolma eğilimine girmesi; ve 3. “Popülizm” diye adlandırdığımız, bir bakıma binyıllardır çeşitli adlar altında varolan, ama daha somut bir açıdan bakıldığında da son yarım yüzyıldır hızla yükselen yeni politik/kültürel oluşum(lar). Bunlar aslında yapmamız gereken tartışmaya bir önsöz bile sayılmaz; daha ziyade bir döküm, bazı soruların, bazı metodoloji arayışlarının yüksek sesle söylenmesi. Bundan sonrasını ise bu konuların tümünde söyleyebileceklerimiz, yapacaklarımız belirleyecek; çünkü mücadelenin sonucunda ne olacağı, mücadele boyunca yapılanların ta kendisidir, ne eksik ne fazla.

Mutlaka kaçınmamız gereken tek şey ise susup (ya da birkaç yüzyıldır ezberlediğimiz klişeleri tekrarlamakla yetinip) olacakları seyretmek ve tarihin müthiş bir iyi niyet ve merhametle bizi masum seyirciler, elinden bir şey gelmeyen gözlemciler ya da “yenik kahramanlar” olarak yargılamasını çaresizce beklemek.

— Bülent Somay

Giriş: Neoliberalizmden Sonrası Tufan mı?, s. 13-17

Yirmi birinci yüzyılın ilk yarısının tarihi yazıldığında, tarihçilerin Covid-19 pandemisi “Altın Vuruş”unun liberal/neoliberal kapitalizmin ölüm çanlarını çalmak için gerçekten şart olup olmadığı konusunda bitmek tükenmek bilmeyen bir tartışmaya gireceğinden hiç şüphe yok. Liberalizmin (ve dolayısıyla onun “yeni ve geliştirilmiş versiyonu” olan neoliberalizmin) sonunu doğru bir şekilde öngören, 1992’den beri bu konu hakkında ısrarla yazan ve hatta sonun başlangıcını bile tekinsiz bir kesinlikle 2020 civarlarında bir yere yerleştiren merhum Immanuel Wallerstein (1992, 1998, 2000) bile, liberalizm/neoliberalizmin ruhunu teslim almaya gelen Azrail’in başında bir taç (Corona) olacağını kestiremezdi. Elbette bu, neoliberal kapitalizmin kendi kendine uysalca sahneden çekileceğini ve yerini daha özgür ve eşitlikçi bir sisteme bırakacağını göstermez. Wallerstein, “liberalizm”in öngördüğü sonunun açık uçluluğu hakkında,...

Devamını görmek için bkz.