Sanat eserleri kuşkusuz herkese açıktır, herkesçe görülebilir; ama biliriz ki aslında büyük çoğunluğa kapalı kalırlar. Müzeleri gezenler ile gezmeyenleri birbirinden ayıran şey nedir? Sanat sevdalıları bu tutkularını her türlü maddi koşuldan bağımsızmış gibi yaşarlar, ama aslında önceden edinmiş oldukları donanım değil mi sanat eserlerinden zevk almalarını sağlayan? Müze denen yer üst sınıfların öngördüğü kurallara en çok uyulan yerlerden biri değil mi? Zorunlu kültürel etkinlikler sanattan gerçekten zevk alınmasını sağlayabilir mi?

Sosyolog Bourdieu'nün ekibiyle birlikte uzun ve titiz bir saha araştırması sonucunda ortaya çıkardığı Sanat Sevdası, sanatseverliğin toplumsal temelleri üstüne klasikleşmiş bir eserdir. Bourdieu ve arkadaşları, gelir ve eğitim bakımından avantajlı toplumsal kesimlerin "sanat sevdasının" anlam ve işlevi üstüne düşünüyorlar. Bir yandan da gelir ve eğitim bakımından dezavantajlı toplumsal kesimlerin sanata daha çok ilgi duymasını, daha çok zaman ayırmasını sağlayacak koşullar arasında eğitim sistemine özel bir önem atfediyorlar. Sanat Sevdası, bu nedenle, eğitim sisteminin etkisi üstüne bir inceleme olarak da okunabilir.

Çağın Havası, s. 13-17.

Sanat dinini de şeriatçıları ve yenilikçileri vardır, ama bunlar kültürel selamet sorununu hidayet veya kerem diliyle ifade etmekte uzlaşırlar. Pierre Francastel şöyle yazıyor: "Genel olarak şu saptamayı yapmamız gerek; müzik kulağı yok denen kişiler olduğu ...

Devamını görmek için bkz.

Güney Çeğin - Emrah Göker, "Müzelerin Sahte Cömertliği", Mesele, Şubat 2012

Pierre Bourdieu ve Alain Darbel’in 1969 tarihli, Avrupa müzelerinin kullanımını konu edinen araştırmaları Sanat Sevdası: Avrupa Sanat Müzeleri ve Ziyaretçi Kitlesi’nin Türkçe çevirisinin (Metis, 2011; L’amour de l’art, 1969) La Distinction’dan (Ayrım, 1979) önce basılması iyi oldu.

Kültürel alana ait emtianın (resim, kitap, heykel, film, vd.) simgesel tüketimi üzerinden insanlar arasında ortaya çıkan ayrışmalar hakkındaki bu kapsamlı müdahale, pek çok bakımdan La Distinction’a mühimmat taşımıştı. (2012’de La Distinction çevirisini de raflarda görmeyi umuyoruz.)

Türkiye’de sanatçıların, sanat eleştirmenlerinin, küratörlerin de kültür çalışan sosyal bilimciler kadar ilgisini çekecek bu tartışmayı, Sertaç Canbolat’ın özenli çevirisinden okuyabilmek ayrıca sevindirici. İncelemenin hemen başında bunun altını çizmek istememizin üç sebebi var...

Devamını görmek için bkz.