"Tavşan Besleyene Kılavuz", s. 14-20

1.

Tavşan besleyen,

havuç da yetiştirmelidir.

2.

Tavşan besleyen,

evinde attığı her adıma da

dikkat etmelidir ——

tavşan, kendisine havuç verenin

ayaklarını tanır; zıplaya zıplaya,

geliverir...

3.

Tavşan besleyen,

evdeki bitkilerini de emniyete almalıdır —

hatta, kağıtlarını ve kitaplarını ve espadrillerini

ve halılarının püsküllerini ve yırtık blue-jean'lerinin

açıkta kalmış ipliklerini bile —— tavşan,

kemirebileceği herşeyi kemirir.

4.

Tavşan besleyen,

pazardan, maydanozu beşli demetlerle;

pancarları ve turpları, sapları;

kıvırcık ve marulları da, dış yaprakları

kesilip atılmadan almalıdır.

5.

Tavşan besleyen,

meyve ve sebzeleri —örneğin armutları

ve patatesleri— soyar ve ayıklarken,

olağan durumlarda olduğundan daha müsrif davranmayı da

öğrenmelidir —— tavşan besleyen için kendi yiyemeyeceği

ya da yemediği bitki kabukları, sapları, kökleri,

'çöp' değildir, artık...

6.

Tavşan besleyen,

evinin içindeki bütün geliş-gidişlerini,

gerçi hiçbir yargıda bulunmadan, izleyen;

ama, sürekli üzerinde tuttuğu gözüyle

çok temel bir talepte bulunan, bir canlı ile birlikte yaşamayı

—— onun varlık talebini

hesaba katmayı da, öğrenmelidir.

7.

Tavşan besleyen,

arada bir, iç çamaşırlarına dek

—pekâlâ : kokusuzca; ama, sıcak sıcak

ve yapış yapış...— ıslatılmayı da göze almalıdır ——

ya da, gecenin bir vakti, yatağında, koynunda,

kıpır kıpır bir canlı bulmayı...

8.

Tavşan besleyen,

ortalık fazlaca uzun bir süre hareketsiz kaldığında,

hemen şüphelenmelidir :

ya halıların püskülleri, ya balkondaki bitkiler,

ya da kurumaları için kitap yığınlarının üstüne,

gazete kağıtlarına serdiği kereviz yaprakları,

tehlikededir.

9.

Tavşan besleyen,

birlikte yaşadığı varlığın —canlının—, kendisini,

kendi hiç de ihtimal veremeyeceği —yakıştıramayacağı—

ölçüde iyi izleyebildiğini, hatta anlayabildiğini, giderek

tanıdığını ve bildiğini de hesaba katmalıdır

—bu böyleyse, bu bilginin nasıl birşey olduğunu

hiçbirzaman bilemeyeceğini bilse—;

bu, yalnızca kendi kurduğu birşeyse de; bunu da, pekâlâ,

bilse, bile...

10.

Tavşan besleyen,

bütün yakınlaşma çabalarının yanlış anlaşılmasına;

ama, her yakınlaşma çabasına karşılık hemen bir

yakınlaşma bulmaya da alışmalıdır ——

bunun, giderek, ne denli anlamsız olduğunu

anlasa da —— kendini hiç korkmadan ayaklarına

atan bir canlının bu korkusuzluğunun —güveninin(?)...—

nereden kaynaklanabileceğini de hesaba katarak...

11.

Tavşan besleyen,

daha önce ne yapmış olursa olsun,

en ufak bir yakınlaşma girişiminde

bulunduğunda, bütün geçmiş yapılanları unutup

—bağışlayıp(!)— yakınlaşacak

bir canlının sorumluluğunu üstlenmeye de hazır

olmalıdır —— bunun ne denli

anlamsız olduğunu bile bile...

12.

Tavşan besleyen,

kendisini sürekli anlamağa çalışan;

ama, hiçbirzaman anlayamayacak

—sürekli yakınlaşmağa çalışan; ama, hiçbirzaman

yakınlaşamayacak— bir varlığı anlamağa;

ona yakınlaşmağa, çalışmayı da öğrenmelidir ——

bile bile...

13.

Tavşan besleyen,

uzaktan ve sessizce kargışlanmaya da hazırlıklı olmalıdır

—— arada, gözlerinin içine —garip bir biçimde

anlayarak, bilerek— bakıldığını kurmaya da...

……..