Oruç Aruoba, uzak ile yakın ikili / dörtlüsünü tamamladıktan sonra, 1999'da ile'yi yayımladı.

ile, "önce", "ilişki defteri" ve "sonra" başlıklarını taşıyan üç bölüm halinde, ilişki üzerine tutulmuş uzun bir günce... Çok zevkli bir okuma, çünkü her okurun kendinden ve kendi ilişkilerinden çok şey bulabileceği şeyler var…

Oruç Aruoba 1990-92 yılları arasında Yürüme Üçlüsü dizisi içinde yer alan yürüme - de ki işte - tümceler adlı ciltleri yayımladı. Bu diziyi hani (1993), uzak (1995) ile yakın (1997) takip etti.

uzak cildi içinde bir araya getirilen "Tavşan Besleyene Kılavuz" (1993-94) ile "Özlem Çekene Kılavuz" (1993-95), daha sonra yayımlanan yakın adlı ciltte bir araya getirilen "Ateş Yakana Kılavuz" ve "Kut Arayana Kılavuz" ile ikili / dörtlü bir bütünlük içinde düşünülmelidir.

Oruç Aruoba 1990-92 yılları arasında Yürüme Üçlüsü dizisi içinde yer alan yürüme - de ki işte - tümceler adlı ciltleri yayımladı. Bu diziyi hani (1993), uzak (1995) ile yakın (1997) takip etti.

uzak cildi içinde bir araya getirilen "Tavşan Besleyene Kılavuz" (1993-94) ile "Özlem Çekene Kılavuz" (1993-95), daha sonra yayımlanan yakın adlı ciltte bir araya getirilen "Ateş Yakana Kılavuz" ve "Kut Arayana Kılavuz" ile ikili / dörtlü bir bütünlük içinde düşünülmelidir.

Felsefesever okurlar için Oruç Aruoba’dan yeni bir kitap: olmayalı.

Kitap, Çokanlamlılıklar, kişinin yaşamının anlamı ve Felsefe üzerine birkaç not başlıklı üç bölümden oluşuyor.

Kitapta bir araya getirilen metinler 1994-1998 yıllarında yazıldı, Mart-Haziran 2003'de ise biçimlendirilerek düzenlendi.

"İçimde bir yengeç var.

İçimdeki en kuytu kovukta yaşıyor olmalı; oradan seyrediyor herhalde her yaşadığımı. Ancak arada bir hissediyorum varlığını – ancak arada bir belli ediyor kendini. Ama biliyorum : hep orada...

... bana direnir çoğunlukla – dolambaçlı yollarla karışır yaptıklarıma, ket vurur. Bir yolunu bulup yaptıklarımı engeller; yapacaklarımı belirlemeğe çalışır.

Bunun temelinde benim ile uyum içinde olmaması yatsa gerek. Benim yaptıklarım aykırı geliyor olmalı ona.

Sanıyorum benden pek hoşnut değil.

En çok dayanamadığı da, benim, devinimsiz, eylemsiz kaldığım zamanlardaki hâlimdir – (gün olur, hiçbirşey yapmak gelmez içimden; ya da : hiçbirşey yapmak gelir – öyle, bir köşeye oturur, saatlerce, etrafıma bakınırım – seyrederim. Kafamdan binbir türlü imge, tasarım, düşünce –öylesine, gelişigüzel– geçip durur; zaman da geçer ya, öyle –?

aldırmam...), bu durumlarda, içimde, kocaman kıskacının çat–çatını, sert ayaklarının yan yan eşelenen öfkeli katırtısını duyarım. "Yürü git!", der bana; ama ben kalakalmış olurum. Dinlemem onu; belki, dinlemek elimden – içimden– gelmez."

–Oruç Aruoba