Bir Kapıdan Gireceksin, yakın dönem Türkiye sineması üzerine on dokuz denemeden oluşuyor. Bu denemeler, Türkiye'nin uzak ya da yakın, kronik ya da yeni, can acıtıcı ya da kayıtsızlaştırıcı meselelerini sinemasal kurgu dolayımıyla düşünmeye, bu yolla farklı türden hakikatler keşfetmeye imkân tanıyor. Ama aynı zamanda bizleri bekleyiş, inanç ve arzu ile kapısı aralanan, sinemanın o sapkın ama mucizevi dünyasına bir kez daha sokuyor. Yan yana geldiklerinde bu denemeler, insanın bilgi ile inanç arasındaki salınımının, film seyretme deneyiminin de ta kendisi olan bu salıncağın, insan hayatının aptalca sıradanlığını, hatta bu sıradanlığın kimi zaman taş gibi görünen kalıcılığını, iç burkucu sefaletini nasıl aşındırabildiğini de gösteriyor.

Rüyalarına sahip çıkmak isteyenler için.

Hayat Var, Bir Kapıdan Gireceksin, Fırat Yücel, s. 85-87.

Çocuk, yetişkinler için bir tedirginlik kaynağıdır. Ya büyümezse, diye düşünürüz, ya olduğu gibi kalırsa? Olduğu yerde sayıklayıp, emekleyip durursa? Ya bize yabancı kalırsa, bize benzemezse? Kendimizi göremezsek onda, kendi varoluşumuzu onunla doğrulayamazsak? Bizi aynalamayı reddederse? Ona biçtiğimiz masum çocuk rolünü oynamazsa? Ya vücuduna bir şey batırdığımızda gözünden yaş gelmezse? Ya kan akmazsa derisinden? Bize hep "yabancılığı"nı hatırlatıp durursa?

Onda hayatı görürüz; dilin dışında varolan hayatı, kültürle, alışkanlıkla henüz boğulmamış nefesi. Davranışlarında, dizginlenmemiş, terbiye edilmemiş olanı gördüğümüz için korkarız ondan. Her yere gidebilir sanki, durduk yere kaçabilir, kendini belirsize bırakabilir, sırra kadem basabilir. Onun baktığı yerde ne gördüğünü bilememektir bizi tedirgin eden. Uçurumdan yere uzanan boşluğu yükseklik olarak algılamayabilir, iki boyutlu bir resim görebilir o...

Devamını görmek için bkz.

Murat Özer, “Sinemamıza ‘aralanan’ kapılar”, Radikal Kitap Eki, 22 Haziran 2012

Türkiye sinemasının raflara yerleşmesini sağlayan kitaplarda geriye dönüp baktığımızda ‘doyurucu’ bir toplamdan söz etmek mümkün değilken, ‘yeni’ Türkiye sineması hakkında yazılmış kitaplarda bir ‘patlama’dan bahsedebiliriz rahatlıkla. Bunda, yakın dönem sinemamızın ‘kimlik’ arayışının rolü büyük tabii. Nuri Bilge Ceylan , Semih Kaplanoğlu, Reha Erdem, Derviş Zaim , Zeki Demirkubuz , Yeşim Ustaoğlu gibi artık ‘orta kuşak’ diyebileceğimiz yönetmenlerimizin yanına tek tük de olsa yeni isimlerin ekleniyor oluşu da önemli pay sahibi. Bu duruma, ‘sinemayı yazanlar’ın sayısının hızla artması, ‘sinema yazarlığı’ kurumunun geçmişle kıyaslanamayacak oranda ‘muteber’ olması da eklenince, günümüzde bu alandaki kitapları sıkça görme fırsatı yakalıyoruz. Tabii ki çevirilerden bahsetmiyoruz; ‘özgün’ fikirlerin sayfalara yansıdığı, bizden kalemlerin cümlelerinden oluşan kitaplar bunlar.

Elimi...

Devamını görmek için bkz.

Sema Karaca , “Yeni Sinemaya Yeni Yorumlar: Bir Kapıdan Gireceksin”, Hayal Perdesi, 27 Temmuz 2012

Kitap tanıtmak zordur, kritik etmekse daha da zor. Çünkü hem okurken zihnen zaten yapmakta olduğunuz muhasebeyi ekstra bir çabayla kâğıda dökmeniz, hem de hasbihal ettiğiniz insanla (yazarla) normal bir okurun aksine oldukça mesafeli bir konumdan konuşmanız gerekir. Kitap sizi içine çekmeye çalıştıkça geri geri gidip en dipte bir nokta gibi duran “eleştirel bakma” orijininden güç almaya çalışırsınız ki, bu da apayrı bir gerilim yaratır zihinde.

Birden fazla yazarı olan kitaplarda bu gerilim had safhaya ulaşır. Okurunu bu gerilimin doruklarında gezdiren ve aynı oranda fikri ilhamlara neden olan bir kitap geçtiğimiz ay raflarda yerini aldı. Adıyla, yaşatacağı deneyimin adeta ipuçlarını verdiği ancak okunduktan sonra fark edilebilecek bir Umut Tümay Arslan derlemesi: Bir Kapıdan Gireceksin, Türkiye Sineması Üzerine Denemeler.

Umut Tümay Arsl...

Devamını görmek için bkz.