Bir aşk bunalımının ürünü olan Ateşler, bir aşk şiirleri derlemesi sayılabilir, ya da, şöyle de diyebiliriz: belli bir aşk mefhumuyla birbirlerine bağlanmış bir dizi lirik düzyazı. Bu haliyle eser hiçbir yorum gerektirmez, çünkü kurbanına hem bir illet hem bir temayül olarak kendini dayatan mutlak aşk, en eski zamanlardan beri, tecrübe edilmiş bir olgu ve edebiyatın en çok işlenmiş konularından biri olmuştur. Bu kitaba kaynaklık eden aşk gibi, yaşanan her aşkın, karmaşık bir duygular ve şartlar karışımının yardımıyla, verili bir durumun içinde oluştuğu, ardından bozulduğu hatırlatılabilir. Ateşler’de bu duygular ve bu şartlar kâh doğrudan, ama oldukça gizli bir şekilde, başlangıçta çoğu günce notları olan kopuk "düşünceler" aracılığıyla, kâh tersine dolaylı yoldan, efsaneden ya da tarihten ödünç alınmış ve zamanın içinden şaire birer destek olarak hizmet etmesi düşünülmüş hikâyeler aracılığıyla dile gelirler. – Marguerite Yourcenar

"Akhilleus ya da Yalan, s. 22-23

Uçakta, senin yanındayken, tehlikeden korkmuyorum artık. İnsan tek başına ölür ancak.

Asla yenilmeyeceğim. Yene yene yenik düşeceğim ancak. Bozulan her oyun, sonunda mezarım olacak aşka beni kapattığından, hayatım bir zaferler zindanında sona erecek. Yalnızca bozgun anahtarları bulur, kapıları açar. Ölüm, kaçağa yetişmek için harekete geçmeli, onda hayatın keskin zıddını tanımamızı sağlayan o hareketsizliği kaybetmelidir. Ölüm bize, uçarken vurulmuş kuğunun, kim bilir hangi karanlık Hikmet tarafından saçlarından yakalanmış Akhilleus'un sonunu sunar. Pompei'deki evinin girişinde dumandan boğulmuş kadın için olduğu gibi, ölüm, öteki dünyada, kaçışın koridorlarını uzatır sadece. Benim ölümüm taştan olacak. Mukadderat'ın iskelelerine, açılabilen köprülerine, tuzaklarına, yeraltındaki bütün yollarına aşinayım. Orada kaybolamam. Ölümün, beni öldürmek için, suçortaklığıma ihtiyacı olacak.

Kurşuna dizilenlerin yığıldıklarını, diz üstü çö...

Devamını görmek için bkz.

Gül Dirican, “O Beni Mutluluktan Kurtardı”, Gazete Pazar, 26 Ekim 1997

Ne inanılmaz bir kadındır Yourcenar… Her kitabında hiçbir noktayı kapalı bırakmayan önsözler yazar. Finali, "katilin kim olduğunu" da söylemekten hiç çekinmez. Hatta birçok öyküsünde sonsözü başından yazar. Önsözü okuduğunuzda, her şeyi, ama gerçekten kitapla ve yazılış nedeniyle ilgili her şeyi söyler ve bu bilgiler sizin okuma serüveninizde hiçbir işinize yaramaz.

Ateşler'in önsözünde: "Bana aşikâr görünen şu ki, bu çılgın, bazen rezil, ama yine de içine bir tür mistik erdem işlemiş aşk mefhumu ancak aşkınlığa olan herhangi bir inanç biçimiyle birleşirse varlığını sürdürebilir, sırf insanın içinde bile olsa," diyor Yourcenar. Bu çok tehlikeli ve herkesin gönülden içine atladığı, kimsenin kazanamayacağının insanlık tarihinin ilk gününden beri belli olan savaşın, yani aşkın, inançtan ayrıldığı, metafizik ve ahlaki değerlerin "desteğini" kaybettiği anda "beyhude bir ayna oyunundan ya da...

Devamını görmek için bkz.