İnsanın sırf toplum tarafından kabul edilmediği için cinsel yöneliminden vazgeçmesi mümkün mü? 1929'da basılan ve "toplum ahlakı o günden bu yana pek az değiştiği için" güncelliğini koruyan bu ilk romanında Marguerite Yourcenar, eşcinsellik sözünü tek kez bile anmadan, cinsel kimliğini inkâr etmekten vazgeçmeye karar veren bir adamın karısına yazdığı veda mektubu üzerinden kendisiyle mücadelesini anlatıyor.

"Bu mektup bir açıklama. Bir savunma halini almasını istemem. Onaylanmayı dileyecek kadar çılgın değilim; kabul görmeyi bile talep etmiyorum: bu çok büyük bir talep. Sadece anlaşılmayı arzu ediyorum...

"Hayat, Monique, olası bütün tanımlardan daha karmaşıktır; basite indirgenmiş her imge, kaba olma riskini taşır her zaman. Şairlerin kesin terimlerden kaçınmasını onayladığımı da sanmayın, onlar sadece düşlerini bilirler; şairlerin düşlerinde hakikat payı çoktur, fakat hayat bu düşlerden ibaret değildir. Hayat şiirden daha fazla bir şeydir; fizyolojiden daha fazla bir şeydir, o kadar uzun zaman inandığım ahlaktan da. Hayat bunların hepsidir ve çok daha fazlasıdır: hayat, hayattır. Tek servetimiz ve tek lanetimiz. ...

"Kelimeleri o kadar çok kişi kullanıyor ki Monique, artık kimseye uygun düşmüyorlar; bilimsel bir terim bir hayatı nasıl açıklayabilir? Bir olayı bile açıklamaz; ona işaret eder. Hep aynı şekilde işaret eder, halbuki farklı hayatlarda birbirine tıpatıp benzeyen iki olay yoktur, aynı hayatın içinde bile yoktur. ..."

Önsöz, s. 5-6

Alexis ya da Beyhude Mücadelenin Kitabı, 1929'da çıktı; o güne kadar yasak damgası vurulmuş bir konunun yüzyıllardan beri ilk defa edebiyatta ve toplum ahlakında tam olarak yazılı ifadesini bulduğu bir dönemle çağdaştır. Yayımlanışından bu yana yaklaşık otuz beş yıl geçti: bu süre boyunca, fikirler, toplumsal âdetler, kamuoyunun tepkisi değişime uğradı, ancak sanıldığından daha azdır bu değişiklik; yazarın görüşlerinden bazısı değişti, ya da değişebilirdi. Dolayısıyla, bu uzun aradan sonra Alexis'i yeniden açtığımda az çok endişeliydim: bu metinde bazı ufak tefek düzeltmeler yapmam gerekeceğini, değişmiş bir dünyaya ilişkin durum saptaması yapacağımı sanıyordum.

Bununla birlikte, iyice düşündüğümde bu değişiklikler bana lüzumsuz, hatta zararlı göründü; birkaç üslup dikkatsizliği hariç, bu küçük kitap olduğu gibi bırakıldı, bunun da görünüşte birbirine karşıt iki sebebi var: biri, artık haritalardan silinmiş bir ülke, bir zaman, bir çevreye sıkı...

Devamını görmek için bkz.

Gökçe Bilgin, "Bir İtiraf ya da Aklı ve Teni Uzlaştırma", oggito.com, 13 Mayıs 2018

Not: Birçok noktalama noksanlığı, ideal olmayan kelime seçimi ve bazı bazı iç döküme dönecek yerler, bütün bunlar, anlatılan kitaba yakın olma çabası güdülerek yapılmış birkaç taklit. Aslında bundan fazlası!

Evet dostum, başlıyorum.

“Bu mektup bir açıklama. Bir savunma halini almasını istemem. Onaylanmayı dileyecek kadar çılgın değilim; kabul görmeyi bile talep etmiyorum: bu çok büyük bir talep. Sadece anlaşılmayı arzu ediyorum.” 1

Yazılacak her kelime, bir itirafa yaraşır olsun. Sonra perdenin kenarından içeriye süzülen ışık ve dünden beri geçmeyen baş ağrısı, onlar vardı. Hepsi nasılsa bir araya geldiler. Masanın üzerinde duran kitap bununla ilgili olabilir mi? Yazmak, ilgisi olanların yan yana getirilmesiyle yapılıyor olsaydı bu mühendislik uğraşı sayılacak beceriye, bir kaç sözlük ve öğrenilmişler yetebilirdi.

Ama dostum (sana böyle sesleneceğim) k...

Devamını görmek için bkz.