1929 genç Türkiye Cumhuriyeti için son derece önemli bir yıldır. Başta Cenevre'den piyano tahsilinden dönen ekip olmak üzere bütün kahramanlarımız için de öyle... Olağanüstü yılın öyküsünü anlatmak istiyorlar size... Kimler yok ki... Doktorunuz, muhabiriniz, başyazarınız, medyumunuz ve bendeniz, o muhteşem yılı size daha iyi anlatabilmek için hizmetinizdeyiz... Ateş ve Kafes Kulübü'nden Pervin'in defterlerine, 12 kısım tekmili birden... –Yazarınız

Efendim, memleketin yetiştirdiği güzide insanlardan Ahmet Bey'in 1929 isimli eserini neşretmiş bulunuyoruz. Bu harikulâde kitabı ister bir roman gibi okuyun, ister bu toprakların bir evlâdı olarak halet-i ruhiyenize senenin her ayı için şaşmaz şekilde kılavuzluk edecek bir saatli maarif takvimi gibi... Her halükârda verdiğiniz para beyhude harcanmış olmayacak... – Editörünüz

22 Kasım 1928

Anasının Kuzusu

Canım evladım Şekip'çiğim;

On gün evvel, sana ne güzel mektup yazıyordum, bir sürü işler araya girdi; avukatlara vekaletler, bankalarla ve alacaklılarla uğraşmalar felan. Bir türlü bitirmek kısmet olmadı. İki gündür mektubu ara ara yok. Evin altını üstüne getirdim, bir türlü bulamıyorum. Neyse bu sabah, rahmetli babacığının yazı masasının çekmecesine bir bakayım dedim. İyi ki de demişim. Bir de ne göreyim; yarım kalan mektup orada, öylece duruyor. Dalgınlığıma ver yavrum. Artık iyice yaşlandım. Hafızam çok zayıfladı. Koyduğum şeyin yerini hemen unutuyorum.

Evladım Şekip, Anasının kuzusu; sevgili babacığının ani vefatına çok üzüleceğinden eminim. Fekat ne yapalım?.. Takdir-i İlâhi. Elimizden gelen bir şey yok. Hem zaten, ölenle ölünmez değil mi yavrum?.. Sen Evropa'lara gider gitmez geçirdiği felçten sonra, bildiğin gibi, tam beş sene müddetle babana ben baktım. Kakasını, çişini kendi ellerimle temizledim, yıkadım, doyurdum, ilaçlarını aldım ve elimden geldiği kadarıyle, bu koca konağı çekip çevirmeye çalıştım. Beş sene, sanki bu evin hizmetçisiydim. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi, bir de kendi evimde o şıllığa hizmet etmek mecburiyetinde kaldım.

Şimdi evladım; bu konak, bahçesi, bostanlar ve dahi Moda burnundaki arsa tamamen bana kalmış bulunuyor. Sıdıka karısına bir zırnık bile koklatmadım. Fekat, sen de takdir edersin ki, benim bunca mal-mülkle ne uğraşacak zamanım, ne de bunları idare edecek, çekip çevirece...

Devamını görmek için bkz.

Mümtaz Sağlam, “Tarihî bir kolaj: 1929”, Virgül, Sayı 9, Haziran 1998

İlk kitabı Kavunlu Natürmort'ta daha çok biçimsel ağırlıklı söylemiyle tanıdığımız Ahmet Sipahioğlu, 1929'da anlam ve biçimin tam uyuştuğu, mizahın edebî derinlik ve kaliteyle birlikte sentezlendiği bir yapıyla yeniden ortaya çıkıyor. Aynı zamanda bir akademisyen olan Ahmet Sipahioğlu öncelikle, yakın tarihimizin önemli atılımlarının ve olaylarının yaşandığı bu tarihsel kesitten, farklı toplum katmanlarına ilişkin birey portrelerini öne çıkarıyor. Bazı sosyal/siyasal olaylar ve gerçekler fonunda, kısmen gerçek kişi ve olaylarla da özdeşleştirebildiğimiz bu karikatürleştirilmiş tip ve olguları, giderek toplumsal değişim isteminin ve Doğu-İslâm zihniyetinin birer ironisine dönüştürüyor. Bu haliyle 1929, gülmecenin geniş ve derin anlamı itibarıyla esaslı bir sorgulama evresinde ele alınarak kendi ulamını belirlemekte gecikmiyor. Gerçekten de 1929'u yalnızca mizahî bir çerçevede değerlendirmek, onun peşinde olduğu temel düşünceyi farketmemiş olmak demektir.

Sipahioğlu 1929'da, romansı ifadenin olanaklarını kullanan kurgusal bir denemeyle karşımızda. 1929 yılına ilişkin toparladığı verileri bir kolaj mantığıyla değerlendiren yazar, dönemi betimleme ve halet-i ruhiyesini yansıtma girişiminde, mizansenin hizmetine sokarak yeniden biçimliyor onları. Sonuçta ele aldığı her veriyi, sosyal ve siyasi ...

Devamını görmek için bkz.