IMF ile yeni stand-by anlaşmaları imzalamaya devam ediyoruz, Dünya Bankası Türkiye'nin dış politikasına da iç politikasına da her fırsatta müdahale ediyor. Ama şu sorgulanmıyor: Bu kurumların bize bir faydası var mı, daha doğrusu bunlar meşru kurumlar mı?

Ünlü ABD'li aktivist Kevin Danaher bu kurumların foyasını meydana çıkarırken, her ikisinin de kapatılıp yerlerine daha demokratik kurumların oluşturulması için 10 neden sunuyor. IMF ve Dünya Bankası'nın Güney ülkelerini (Türkiye dahil) ulusötesi şirketlerin boyunduruğu altına nasıl soktuklarını, ekonomilerini baltalayarak bu ülkeleri nasıl krize sürüklediklerini, şirketlerin çıkarları için emeği ve çevreyi koruyan yasaları nasıl deldiklerini akıcı bir dille anlatıyor.

Neoliberalizme ve Savaşa Karşı, Roni Margulies, s. 7-10

Bu kitap, Porto Alegre'de birinci Dünya Sosyal Forumu'nun gerçekleştiği yıl yazıldı. Benim bu sunuş yazısını yazmamın altı hafta öncesinde Londra'da üçüncü Avrupa Sosyal Forumu, dokuz ay öncesinde de Hindistan'ın Mumbai kentinde dördüncü Dünya Sosyal Forumu gerçekleşti. Antikapitalist hareketin gerilemesini, yenilgisini ve/veya ölümünü her fırsatta ilan eden dünya basını bir yana, acaba Seattle'daki tarihsel gösterinin örgütleyicilerinden biri ve bu kitabın yazarı olan Kevin Danaher bile hareketin 2004 yılının sonlarına gelindiğinde hâlâ canlı, hâlâ renkli, hâlâ kitlesel ve hâlâ büyümekte olacağını düşünebilir miydi?

Örneğin, Londra'da günlük bir gazete Forum'un hemen ardından şöyle yazıyordu:

Düzen politikacıları, Avrupa Sosyal Forumu şemsiyesi altında ortaya çıkmakta olan kapsayıcı, partiler-üstü siyasetin ruhundan da, içeriğinden de, tarzından da uzaktır. Küreselleşme, şirketlerin gücü, ırkçılık, gıda ya...

Devamını görmek için bkz.

Orhan Tüleylioğlu, “Küresel eşitsizlik, küresel sefalet…”, Milliyet Sanat, Mart 2005

New York Times’ın yazdığına göre, bugün dünyada iki süper güç var: biri ABD diğeri Seattle’dan bu yana kartopu gibi büyüyen antikapitalist hareket. Antikapitalist hareketin temel çıkış noktalarından biri, Amerika ve Avrupa’da değil, dünyada yoksulluğun ve eşitsizliğin artıyor olmasına karşı duyulan öfke ve isyan duygusuydu. 30 kasım 1999’da Seattle’da elli bin protestocu, Dünya Ticaret Örgütü zirve toplantısını engelleyen gösterileriyle tarih yazmıştı. Antikapitalist harekete göre, küresel bolluk ortamında, Üçüncü Dünya’daki yokluk, açlık ve ölümün gerçek suçluları, serbest piyasa mekanizması, bu mekanizmanın gerekliliği üzerinden hayata geçirilen neoliberal ekonomi politikaları ve bu politikaları dayatan IMF, Dünya Bankası, Dünya Ticaret örgütü ile bu politikaların uygulanmasıyla kârlarına kâr katan dev çok uluslu şirketlerdi.

Metis Yayınları, Antikapitalist Hareket İçin Kılavuzlar...

Devamını görmek için bkz.