– 14 yaşından beri kendimi lezbiyen olarak tanımlıyorum.

– Dışarıda olsam bugün anne olmayı isterim açıkçası, ama Türkiye'de bununla nasıl başa çıkabilirim bilmiyorum.

– Kendimi bildim bileli kadınlardan hoşlandım. Hiçbir zaman erkeklere ilgi göstermedim.

– Orta ikide uzaktan âşık olduğum bir kız vardı, okuldan kaçardım onu görmek için.

– Lezbiyenler tam anlamıyla değil ama çoğunlukla erkeksidir.

– Farklı ölçülerde de olsa, ben her insanda hem kadınca hem erkekçe bir yan olduğuna inanıyorum.

– Erkeklerle ilişkide hiçbir zaman tam olarak olmayan birşeyler var, duygularla ilgili birşeyler...

– Bazı arkadaşlarım biliyor, ama ikimiz de ailelerimize açılmadık.

– Barlar bizi pek açmıyor, sonuçta barlarda maalesef tükettikçe varsınız.

– Bütün kadınların uğradığı ayrımcılığa zaten maruz kalıyoruz, bunun üzerine bir de eşcinselliğimizden dolayı birçok ayrımcılığa daha maruz kalıyoruz. Bu yüzden bence lezbiyenler özellikle feminist olmalı...

Cenk Özbay ve Serdar Soydan'ın röportajları Türkiyeli eşcinsel kadınların cinsel ilgiler, aile ve büyüme ortamı, erkekler, arkadaşlık, dostluk ve sevgililik, kadınlık durumu, iş ve eğlence, ayrımcılık, feminizm ve kimlik konularında kendi deneyimlerini özgürce ifade etmelerine olanak sağlayan bir çalışma.

Serdar Soydan, Önsöz, s. 9-13

İki erkek olarak, böyle bir projeye girişirken, bugüne kadar araştırılmamış, düşünülmemiş, yazılmamış ve –çoğu gerçekle alakası olmayan duyumlar dışında– bilinmeyen, bu "kapalı" ve "karanlık" konuda, bir ilk eser meydana getirmenin zorlu olacağının bilincindeydik. Bu zorluluğa, kadın olarak ataerkil sistem tarafından, eşcinsel olarak heteroseksizm ve homofobi tarafından dışlanan, baskı altına alınan, hatta yok sayılan eşcinsel kadınların, kendileri hakkındaki bir kitabı iki erkeğin hazırlamasına –doğal olarak– önyargılı olabilecekleri ve bu sebeple projeden uzak durmayı tercih edebilecekleri gerçeği de eklenince, her şey iyice içinde çıkılmaz bir hale geliyordu. Bu açıdan, eşcinsel kadınların projeye güvenmelerini, ciddiyetimizden ve samimiyetimizden emin olmalarını sağlamak için, öncelikle üç aylık bir süre boyunca, konu hakkında okuyarak, bakışımızı ve tanımlamalarımızı netleştirdik.

İlk olarak, 28-31 Ekim 2002 tarihleri arasında İsta...

Devamını görmek için bkz.

Ayşe A. Duru, “Yoğun ihtiyaç üzerine”, Radikal Kitap Eki, 11 Temmuz 2003

Türkiye'de lezbiyenlerin ve biseksüel kadınların uzun yıllardır yaşattıkları beklenti nihayet meyva verdi ve bazı marjinal romanların sayfa aralarından, belirsiz imalardan, telaffuz edilemeyen kelimelerden sonra ilk kez açık bir lezbiyen kitap yayımlandı. Eşcinsel Kadınlar'da toplam yirmi iki röportajda (iki tane de çift var) lezbiyenler ilk defa aracılandırılmadan, renk malzemesi haline getirilmeden, zorla hayatlarına erkekler katılmadan konuşma ve kendi seslerini duyurma imkanı buluyorlar. Demek ki bunu yaşamak için 2003 yılına dek beklememiz gerekiyordu.

Kitapta hayatı aktarılan kadınlar büyük çeşitlilik gösteriyor ve hemen her röportajda, 'ayrıksı' olmayan, lezbiyenlerin yaşam pratiklerini tüm çıplaklığı ile, en acı ve sevimli yönleriyle birlikte sunmaya çalışan bir gayret görülüyor. Böylelikle Türkiye'de lezbiyen ve biseksüel kadın olmanın neleri beraberinde getirebileceğini ka...

Devamını görmek için bkz.