Theodor W. Adorno (1903-1969) “Frankfurt Okulu” ya da “Eleştirel Kuram” olarak anılan düşünce hareketinin en önemli üyelerindendir. Babası, Protestanlığa geçmiş Yahudi kökenli bir şarap imalatçısı, annesi Fransız/Korsika kökenli bir opera sanatçısıydı. Katolik bir aileden gelen annesi tarafından nüfus kütüğüne Wiesengrund-Adorno olarak kaydettirilen Adorno, 1943’ten itibaren sadece anne soyadını kullanmıştır.

Frankfurt’ta müzik ve felsefe öğrenimi gördü. Siegfried Kracauer, Georg Lukács, Ernst Bloch ve Walter Benjamin gibi dönemin radikal yazarlarının etkisi altında Marksizme yaklaştı, ancak herhangi bir siyasal partiye katılmadı. Düşüncesinin oluşumunda asıl önemli figürler, besteci Arnold Schönberg ile Frankfurt Toplumsal Araştırmalar Enstitüsü’nün yöneticisi Max Horkheimer’di. Adorno da 1930’ların başında Enstitü’ye katıldı. Nazilerin Almanya’da iktidarı almalarından sonra İngiltere’ye, ardından ABD’ye göç etti. Burada, kendi yönetimindeki bir çalışma grubuyla, sonradan aynı başlıkla yayımlanacak olan The Authoritarian Personality (1950) araştırmasını yönetti. Savaştan sonra Frankfurt’a dönerek Horkheimer’le birlikte Enstitü’yü yeniden kurdu. Diğer önemli yapıtları, Philosophie der neuen Musik (1949; Modern Müziğin Felsefesi), Dialektik der Aufklaerung (Horkheimer ile, 1947; Aydınlanmanın Diyalektiği, Kabalcı) ve Ästhetische Theorie’dir (1970; Estetik Kuramı). Metis’te yazarın başlıca eserlerinden Minima Moralia (1998), bir makale seçkisi olan Edebiyat Yazıları (2004), Sahicilik Jargonu (2012), Ahlak Felsefesinin Sorunları (2012) ve Teori ve Pratik Üzerine (2013) yayımlanmıştır.