Kehanetin ağırlığından kurtulmanın tek çaresi yollara düşmek, ötekilerle karşılaşmak, bir eser yaratmak. Oidipus, kimilerinin acıyarak, kimilerinin nefretle baktıkları, düşmüş bir kral, eski günlere, tarihe ait olan bir hesaplaşmanın ancak yerini terk etmekle, yolculuğa çıkmakla çözülebileceğini öğrenecek.

“Oidipus'un başı dönüyor. Kentin gölgeli sokaklarını terk edip, üstte yok başta yok bir halde, kendini yolun rüzgârına, inişine çıkışına vurduğunda fark etmişti bunu. Gözlerindeki yaralara vuran güneşin parlaklığı mı bunun nedeni, yoksa sarayın küçük salonunda, yerde bir sütunun dibinde oturarak hareketsiz geçirdiği bunca aydan sonra temiz havanın çarpması mı? Sanki koyu şimşeklerle çizik çizik kızıl bir sisin içinden geçiyormuş, ya da ansızın bastıran beyazlığın canını çok acıttığı bölgelere giriyormuş duygusuna kapılıyor. Her adımda, bu hareketi düşene kadar sürdürme, hızlandırma isteğiyle, korkusuyla bir sağa bir sola yalpalıyor. Telaşı bir yere yetişememe derdinden değil, çünkü nereye gidebileceğini bilmiyor, artık bilmek istemiyor. Acele ediyor, çünkü daima acelesi olan, daima başkaları tarafından, olaylar tarafından, kehanet tarafından sıkıştırılan Oidipus o.”

Büyük bir yazardan nitelikli bir klasik roman okumak isteyen okurlarımıza Oidipus Yollarda'yı ve yanı sıra Antigone ve Diotime ve Arslanları'ı yürekten tavsiye ederiz.

Açılış bölümünden, "Oidipus'un Gözleri", s. 11-21

Oidipus'un gözlerindeki nicedir kanayan yaralar kabuk bağlıyor. Sanki kendi kanınızdan dökülüyormuşçasına dehşet uyandıran o kapkara gözyaşları yanaklarından süzülmüyor artık. İokaste'nin ölümünden sonra saraya egemen olan o inanılmaz kargaşa yatışmakta. Kreon gelenek ve törelere uyulmasını sağladı, ama Thebai'de herkes içten içe tehlikeli bir çatlamanın sürmekte olduğunu hissediyor.

Oidipus'un anlaması uzun zaman, neredeyse bir yıl aldı. Oğulları huysuzlansa ve birbirleriyle dalaşıp dursalar da, kentten zaman zaman boğuk bir keder uğultusu yükselse de iktidarı elinde tutan Kreon sabırlı, henüz sabrediyor. Oidipus'un bir gün artık bekleyemeyecek hale geleceğini biliyor. Neyi bekleyemeyecek?

O gece Oidipus düşünde, geçmek bilmeyen saatlere karşı ona dayanma gücü veren, Korinthos üstündeki o iri beyaz martıyı göremiyor. Kentin göklerinde süzülen bir kartal yıldızları bir örtüp bir açıyor. Muhteşem bir hamleyle, yere do...

Devamını görmek için bkz.

E. Zeynep Güler, "Yol ve yolculuklar", Sol Kitap Eki, 12 Mart 2014

Belçikalı yazar Henry Bauchau’nun Oidipus Yollarda ve Antigone kitaplarıyla devam edelim. Oidipus’un kehanetin ağırlığı altında başına gelmeyen kalmamış, Freudyen komplekse konu olan olaylar, babayı öldürmeler, anneyle evlenmeler... Her şey gerçekleşmiş, tüm yıkıcılığıyla olmuş, bitmiş ve Oidipus Thebai’den kovulmuş ya da kendini sürgün ettirmiş. On yıl boyunca kızı Antigone ve onlara gönüllü olarak eşlik eden Klios ile birlikte yollarda dolaşıyorlar. Sonu Atina’da biten bu yolculuk, tüm yolculuklarda olduğu gibi evden uzağa ama kendi içine doğru ilerleyen, sonunda Atina’ya yaklaştıkça karmaşık bir rota oluşturarak ya da tam tersine dönen ve rotasız bir yolculuk. Tüm yolculuklar gibi acılı, zorluklarla dolu, güzel, öğretici ve ölüme doğru... Kehanetten farklı olarak kim olduğunu, ne olduğunu, ne istediğini, gücünü ve güçsüzlüğünü gösteren, öğreten bir yolculuk... Bir ba...

Devamını görmek için bkz.