Babası kör kral Oidipus'u yıllar süren sürgün yolculuğunun sonuna kadar izleyen Antigone, ağabeyleri arasındaki savaşı engellemek üzere Thebai'nin yolunu tutuyor. Kadere meydan okuyan bu tutkulu genç kadın, kinin, nefretin, öç ve iktidar tutkusunun esiri olmuş erkeklerin gönlünde barışa ve sevgiye yer açmak için çalışıyor olanca gücüyle.

Henry Bauchau bu romanıyla sahnelerden indirip hayatla buluşturduğu, hiç olmadığı kadar somut bir varlık kazandırdığı Antigone'yi bir kez daha ölümsüzleştiriyor.

Büyük bir yazardan nitelikli bir klasik roman okumak isteyen okurlarımıza Antigone’nin yanı sıra Oidipus Yollarda ve Diotime ve Aslanlar’ı yürekten tavsiye ederiz.

Bölüm I, "Kırmızı Tapınak", s. 9-17

Oidipus'un ölümünden beri gözlerim ve düşüncelerim denize yöneldi ve daima onun yanına sığınıyorum. Bir kayanın gölgesinde, limanın ve insanların uğultusunu ve deniz kuşlarının çığlıklarını dinliyorum. İokaste'nin bana şunları dediği günü hatırlıyorum: "Babanın her şeyden önce bir denizci olduğunu asla unutma Antigone." Baş döndürücü yolculuğunda beni o çok korktuğum yere kadar götüren bu denizciydi. Yollarda geçirdiğim on yıldan sonra, o yer Atina oldu, şimdi burada yalnızım, yastayım, denizin kıyısında. Gökyüzünde iri kanatlı bir kuşu seyrediyorum; Oidipus'un, İokaste'nin ve resim yaptığında Klios'un iri kanatları. Ben böyle değilim, ben büyük gökyüzü ve büyük düşünceler için yaratılmamışım.

Bir gün Oidipus aniden bana dönüp şöyle demişti: "Sen hiç denize açılmadın Antigone, oysa gerçek bir denizcisin. Yelkensiz, dümensiz, yıllardır denizlerde yol alıyorsun, benim körlüğümde, baş dönmelerimde, Klios'un ve benim cinnetimde...

Devamını görmek için bkz.

E. Zeynep Güler, "Yol ve yolculuklar", Sol Kitap Eki, 12 Mart 2014

Belçikalı yazar Henry Bauchau’nun Oidipus Yollarda ve Antigone kitaplarıyla devam edelim. Oidipus’un kehanetin ağırlığı altında başına gelmeyen kalmamış, Freudyen komplekse konu olan olaylar, babayı öldürmeler, anneyle evlenmeler... Her şey gerçekleşmiş, tüm yıkıcılığıyla olmuş, bitmiş ve Oidipus Thebai’den kovulmuş ya da kendini sürgün ettirmiş. On yıl boyunca kızı Antigone ve onlara gönüllü olarak eşlik eden Klios ile birlikte yollarda dolaşıyorlar. Sonu Atina’da biten bu yolculuk, tüm yolculuklarda olduğu gibi evden uzağa ama kendi içine doğru ilerleyen, sonunda Atina’ya yaklaştıkça karmaşık bir rota oluşturarak ya da tam tersine dönen ve rotasız bir yolculuk. Tüm yolculuklar gibi acılı, zorluklarla dolu, güzel, öğretici ve ölüme doğru... Kehanetten farklı olarak kim olduğunu, ne olduğunu, ne istediğini, gücünü ve güçsüzlüğünü gösteren, öğreten bir yolculuk... Bir baba...

Devamını görmek için bkz.