Evrenin doğuşu, büyük patlama, kozmik arka plan ışıması, süpernovalar, kara delikler, kara cisimler, kırmızı devlerle beyaz cücelerin ölüm dansı, karanlık madde ve karanlık enerji, karşı-madde, atomaltı parçacıklar, uzay-zamandaki bükülmeler, genişleyen evrende madde ve hayatın muhtemel sonu...

Bunlar Alfa ve Omega'da ele alınan konulardan yalnızca bazıları. Kitabın ilk bölümlerinde evrenbilimin tarihini özetleyen Seife, kökeni çok eskilere dayanan bu bilimde şimdiye dek üç devrim olduğunu ve üçüncüsünün halen büyük bir hızla devam ettiğini söylüyor. "Devrim mücadelesi gökbilimciler, evrenbilimciler ve fizikçiler tarafından pek çok cephede veriliyor: Şili dağlarının tepesinde, Kanada topraklarının derinliklerinde, Güney Kutbu'nun ıssızlığının orta yerinde ve tüm yerkürede. Alfa ve Omega galaksi avcılarının ve meraklı mikrodalga kulak misafirlerinin, kütleçekimi kuramcılarının ve parçacık fizikçilerinin, kuantum kuramcılarının ve atom parçalayıcıların hikâyesi, ki bunların hepsi büyük keşifler yapmanın eşiğinde. Tek tek baktığınızda her biri dikkate değer öyküler. Birlikte ele alındıklarındaysa bir Rönesans yaratıyorlar – yani, evreni anlayışımızda önemli bir değişiklik. Bu değişiklik şu an, şimdi gerçekleşiyor fakat tamamlanmasına daha çok var."

Büyüklüğü akıllara durgunluk veren evrene ilişkin bilgimiz tatminkâr olmaktan uzak elbette, ama bildiğimiz kadarı bile bizi derin bir hayrete düşürmeye yetiyor. Seife'nin yalın ve akıcı bir dille kaleme aldığı Alfa ve Omega, içinde yaşadığımız evreni tanımak, evrenbilimdeki heyecan verici keşifleri öğrenmek isteyen okurlar için ideal bir başucu kitabı.

Önsöz, s. 9-10.

Alfa ve Omega Ben'im, Başlangıç ve Son,

Birinci ve Sonuncu.

VAHİY 22:13

On milyar ışık yılı uzakta, Tabiat Ana çığlık çığlığa. Bir yıldız, saniyenin küçük bir kesrinde, hidrojen bombalarından on milyar kere milyar kere milyar daha fazla bir enerjiyle patlıyor. Birkaç hafta boyunca, ölmekte olan güneşin cenaze ateşi alev alev yanıp galaksisindeki sayısız yıldızdan daha çok parlıyor. Bir yıldız süpernova olarak ölürse, evrenin yarısından görünür.

Süpernovadan çıkan ışık on milyar yıl dolaşır, bu esnada zayıflar ve dalga boyu uzar. Işık yeryüzüne ulaştığında çıplak gözle fark edilemeyecek kadar sönüktür, fakat teleskoplar süpernovayı gökyüzünde sönük bir leke olarak görebilir. Kozmosun uçlarından gelme bir mesaj – bu mesajın yeryüzündekilerce alınması bir devrimin habercisidir.

Bu devrim, biliminsanlarından oluşan iki ekibin ölen yıldızların ölüm sancılarını deşifre etmeye başladıkları 1990'ların sonlarında başladı. Gö...

Devamını görmek için bkz.

Baha Okar, “Evren nasıl başladı, nasıl son bulacak...”, Bilim ve Gelecek Dergisi, Aralık 2010

Gökteki sayısız, durağan ışık zerresi içinde birdenbire hareket eden bir yıldızın, on binlerce yıl önce mağarasının önünde ateşin başında oturan insanda uyandırdığı merakı düşünün. Alfa ve Omega’nın yazarı Charles Seife’ye göre bu, evrenbilimin sonu görünmeyen macerasının başlangıcı sayılabilir. Amerikalı bir bilim yazarı olan Seife, bizim için bu macerayı gazeteciliğinin kalemine kattığı kıvraklık ve akıcılıkla özetlemekle kalmıyor. Evrenbilimin bugün, geldiği noktada neyi bildiğimizi ve Evrenin şimdi hangi bilinmezlerle merakımızı gıdıklamaya devam ettiğini ortaya koyuyor.

Evrenin bizim için tam bir muamma olduğu zamanlar çok geride kaldı. Sadece kendi galaksimizi değil, bizimki gibi bir çoğunu yakından tanıyoruz artık. Tüm bunların nasıl oluştuğuyla ilgili, oldukça sağlam ve şimdilik geçerli görünen bir teorimiz var. Buna göre Evren, yaklaşık 14 milyar yıl ön...

Devamını görmek için bkz.