Önsöz, s. 9-10.

Alfa ve Omega Ben'im, Başlangıç ve Son,

Birinci ve Sonuncu.

VAHİY 22:13

On milyar ışık yılı uzakta, Tabiat Ana çığlık çığlığa. Bir yıldız, saniyenin küçük bir kesrinde, hidrojen bombalarından on milyar kere milyar kere milyar daha fazla bir enerjiyle patlıyor. Birkaç hafta boyunca, ölmekte olan güneşin cenaze ateşi alev alev yanıp galaksisindeki sayısız yıldızdan daha çok parlıyor. Bir yıldız süpernova olarak ölürse, evrenin yarısından görünür.

Süpernovadan çıkan ışık on milyar yıl dolaşır, bu esnada zayıflar ve dalga boyu uzar. Işık yeryüzüne ulaştığında çıplak gözle fark edilemeyecek kadar sönüktür, fakat teleskoplar süpernovayı gökyüzünde sönük bir leke olarak görebilir. Kozmosun uçlarından gelme bir mesaj – bu mesajın yeryüzündekilerce alınması bir devrimin habercisidir.

Bu devrim, biliminsanlarından oluşan iki ekibin ölen yıldızların ölüm sancılarını deşifre etmeye başladıkları 1990'ların sonlarında başladı. Gözlemleri, evrenin gizemli bir "karanlık enerji"yle, uzay ve zamanın dokusunu geren görünmez bir maddeyle dolu olduğunu gösterdi. Karanlık enerjinin bu keşfi gökbilimcileri hem hayrete düşürdü, hem sevindirdi. Gözlemleri teyit etmek ve muammayı anlamak için birbirlerini ezdiler. Dahası, evrenin ölümünün sırrı yıldızların ölüm hırıltısında gizliydi – biliminsanlarının tek yapması gereken, ölen yıldızlardan gelen mesajları çözmekti, o zaman kozmosun nasıl sona ereceğini anlayacaklardı.

O mesaj şu an çözülmüş durumda. 25 Haziran 2001'de, Time dergisi kapağını evrenin sonuna ayırdı. "Gözlerini uzay ve zamanın derinliklerine diken biliminsanları, kozmostaki en büyük gizemi artık çözdü," diye haykırıyordu başlık. Hiç abartı yok. Evrenbilimciler artık evrenin nasıl sona ereceğini biliyorlar ve sonuçları yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlayan bir dizi yeni deney de, büyük patlamanın üzerindeki sır perdesini kaldırıp, her şeyin nasıl başladığını gözler önüne seriyor.

Devrim mücadelesi gökbilimciler, evrenbilimciler ve fizikçiler tarafından pek çok cephede veriliyor: Şili dağlarının tepesinde, Kanada topraklarının derinliklerinde, Güney Kutbu'nun ıssızlığının orta yerinde ve tüm yerkürede. Alfa ve Omega galaksi avcılarının ve meraklı mikrodalga kulak misafirlerinin, kütleçekimi kuramcılarının ve parçacık fizikçilerinin, kuantum kuramcılarının ve atom parçalayıcıların hikâyesi, ki bunların hepsi büyük keşifler yapmanın eşiğinde. Tek tek baktığınızda her biri dikkate değer öyküler. Birlikte ele alındıklarındaysa bir Rönesans yaratıyorlar – yani, evreni anlayışımızda önemli bir değişiklik. Bu değişiklik şu an, şimdi gerçekleşiyor fakat tamamlanmasına daha çok var.

Alfa ve Omega, onlarca yılın en heyecan verici bilimsel keşiflerinin ve bu keşiflerin arkasındaki insanların hikâyesidir. Aynı zamanda, Time'da, The New York Times'ta, Science'ta ve gezegenimizdeki bütün gazete ve dergilerde birdenbire boy göstermeye başlayan manşetleri anlamak için bir kılavuz. Evrenbilimdeki bu devrim, önümüzdeki yıllarda tekrar tekrar baş sayfa haberi olacaktır. Hatta yirmi birinci yüzyılın en önemli bilimsel hikâyelerinden biri sayılacaktır. Bittiğinde, evrenin doğumunu görmüş olacağız ve kendi yok oluşumuzun resmiyle karşılaşacağız.