Antropologlar, alan çalışması sırasında yaşadıkları çeşitli kişisel deneyimleri arkadaş sohbetlerinde sık sık dillendirirler. Ama nitel çalışmalar kâğıda dökülürken “önemsiz detaylar”, “terslikler”, hatta “başarısızlıklar” olarak görülen bu deneyimler genellikle yansıtılmaz. Oysa araştırmacının sahada karşılaştığı ya da dahil olduğu kimi durumlar (kimlik çatışmaları, bürokratik ve ideolojik engeller gibi), araştırmanın ilerleyişini etkilediği gibi, yönünü dahi değiştirebilir.

Etnografik Hikâyeler, işte bu kişisel öykülere, yani alan sürecinin taşıdığı zorlukları, belirsizlikleri, çalkantıları, hesaplaşma ve gerilimleri yaşayan bireyler olarak maceralı yolculuklardan dönmüş araştırmacıların deneyimlerine odaklanıyor. Kitaptaki yazarlar araştırmalarını yaparken karşılaştıkları “rahatsız edici” durumları, etik sorunları, duygusal gelgitlerini entelektüel ve insani bir bakış açısıyla ve açık yüreklilikle tartışıyor; sorular soruyorlar.

Alan çalışmasının pratik ve teorik koşullarına ve tartışmalarına işaret eden bu yazılar, birbiriyle diyalog ve bazen de çatışma halinde, hayatın ve araştırmanın kesiştiği ve ayrıştığı noktalar üzerine düşünmemizi sağlayarak sosyal bilimlere bakışımızı tazeliyorlar.

Sunu, Tayfun Atay, s. 9-15

Etnografi, bir insan topluluğunun “hayat bilgisi”ni yazmaktır. Ve yazmak, yaşamadan olmaz.

Etnografi, bir başka toplum ya da kültürün yaşamına doğrudan, yakından, uzun uzadıya “katılarak” gerçekleştirilen bir tanıma, bilme ve öğrenme girişiminin, sonra masa başına oturulup sabırla ve özenle metinleştirilmesinden ortaya çıkar.

On dokuzuncu yüzyılın öncü antropologlarının, dünyanın dört bir yanından kendilerine ulaştırılan kültürel veriler temelinde “Öteki” halkların (etnos’un) bilgisini karşılaştırmalı olarak yazıya dökme çabaları, ne kadar emek ve meşakkat dolu olursa olsun yine de bugünden bakıldığında dudak bükülüp küçümsenen bir pratiktir. Onlar, armchair anthropologist, yani “koltuk antropologları” ya da sevgili hocam Prof. Dr. Bozkurt Güvenç’in tabiri son derece çarpıcı bir yaratıcılıkla (çevirmeyip) “Türkçeleştirdiği” ifade ile “masa-başı antropologları” damgasını yediler.

Hiç kuşkusuz bir a...

Devamını görmek için bkz.

Eylem Aydoğdu, "Etnografik Hikâyeler", Evrensel Gazetesi, 18 Mayıs 2016

Rabia Harmanşah ve Z. Nilüfer Nahya’nın hazırladığı Etnografik Hikâyeler derleme kitabı Türkiye’de alan araştırması deneyimleri yaşayan antropologların yaşadıklarını anlatıyor. Katkıda bulunan Tayfun Atay, Emel Çoşkun, Su Erol, Sanem Kulak Gökçe, Anna Grabolle –Çeliker, Ahmet Kerim Gültekin, Emine Onaran İncirlioğlu, Sophia Kompotiati, Yeşim Mutlu, Patricia Scalco, Burcu Şentürk gibi antropologların alan içerisinde yaşadıkları dil, din, cinsiyet gibi kavramlara karşı oluşan önyargı ve bunun yanı sıra coğrafi bölgelere göre değişen tutum, algı, saptama, empati duygularında araştırma yapan antropoloğun etkilenmesi ile araştırma konusu olan karakterlerin, karşısındakine karşı tutumlarının nasıl olduğuna ışık tutan bir derleme kitabı...

Antropologların Serüvenlerine Işık Tutuyor

Antropologlar, insanların eylem, düşünce ve duygularını paylaşmak, onlar...

Devamını görmek için bkz.