"Gerçeğin ve faziletin toplumun hemen her alanında bu kadar nadir olduğu bir zamanda dünyanın tiyatroya, tiyatronun da insan ruhunun gerçeğini sahneye taşıyabilecek oyunculara ihtiyacı var."

Konusunda en yetkin klasiklerden biri olan bu elkitabında dizi, film ve sahnede iyi oyunculuk için ne yapmanız gerektiğine, daha da önemlisi ne yapmamanız gerektiğine dair çok kullanışlı ipuçları bulacaksınız.

Yazarların, katıldıkları atölyelerdeki oyunculuk pratiklerini paylaşarak ortaklaşa yazdıkları bu özlü kitap, tekniğin yapıtaşlarını örnek oyun parçaları üzerinden açıklıyor. Büyük usta David Mamet'in kitabın girişinde söylediği gibi, oyunculuk eğitimindeki suçluluk, utanç ve yetersizlik duygusundan kurtulmanın bir yolu olmalı: Bu elkitabı işte bunu başarmanın anahtarını sunuyor.

Çevirmenin Önsözü, s. 11-12.

Bütün sanat dalları gibi oyunculuk da doğru yapıldığında bir tür meditasyona dönüşür. Oyuncu sahnede, oyunun hayali şartları içinde, ânın gerçekliğini yaşamaya başladığında gözlerimizi ondan almakta zorlanırız. Bu tıpkı hayvanları ya da küçük çocukları hayranlıkla seyretmek gibidir; sürekli canlı ve anda oldukları için onları izlemek heyecan vericidir ve en usta oyuncudan bile kolaylıkla sahne çalabilirler. Bu sebeple, eski ustaların dediği gibi, bir oyuncu için sahnede yanlış ama canlı olmak doğru ama ölü olmaktan iyidir. Peki önceden onlarca kez prova edilmiş ve her detayı çalışılmış bir sahneyi her seferinde adeta doğaçlama yapar gibi taze, akıcı ve doğal bir şekilde oynamak nasıl mümkün olabilir? İşte oyunculuğun canalıcı noktası budur.

2001 senesinde bu kitabın İngilizce versiyonunu ilk elime aldığımda New York'taki Herbert Berghof stüdyolarında David Mamet'in Glengarry Glen Ross adlı oyununa hazırlanıyordum. Dikkatimi i...

Devamını görmek için bkz.

Giriş, s. 13-15.

Çoğu oyunculuk eğitimi suçluluk ve utanca dayalıdır. Eğer oyunculuk eğitimi aldıysanız, anlamadığınız egzersizleri yapmanız istenmiştir ve onları yaparken hocanız tarafından fena halde eleştirilmiş, kendinizi suçluluk hissiyle eleştiriye teslim etmişsinizdir. Anladığınız fakat oyunculuk zanaatına ne şekilde uygulanabileceğini çözemediğiniz egzersizleri yapmanız da istenmiştir ve ne işe yaradıklarını sormaya utanmışsınızdır.

Siz bu egzersizleri yaparken sanki sizin dışınızda etrafınızdaki herkes onların amacını anlamış gibi görünür — böylece suçluluk duygusuyla siz de öyle görünmeyi öğrenirsiniz. Duyusal egzersizler yaparken "kahveyi koklarmış" gibi yapmayı öğrenirsiniz. "Ayna egzersizi" çalışmasının çaba gerektirdiğini ve onu iyi yapmanın bir şekilde sizi sahnede daha uyumlu göstereceğini anlamış gibi yapmayı öğrenirsiniz. "Müziği ayak parmaklarınızla duymayı" ve "alanı kullanmayı" kavramış gibi görünmeyi öğrenirsiniz.

Bir sınıftan...

Devamını görmek için bkz.