Türkiye’de feminist eleştiri ne tür bir iş yapar? Kendini nasıl eleştirir? Derlemeyi hazırlarken bu sorulardan yola çıktıklarını söyleyen Demet Gülçiçek ve Emine Erdoğan, niyetlerinin bir reçete sunmak olmadığını, amaçlarının feminist eleştirinin ortaya koydukları üzerine feminist özenle konuşmayı teşvik etmek olduğunu belirtiyorlar.

*

Feminist Eleştiri, Donna Haraway’in sözünü, “feminist nesnellik, basitçe, konumlu bilgiler demektir”i merkezine alarak bilginin konumluluğuna ilişkin farklı düzeylerde ama ortak bir tartışma yürütüyor. Derlemelerde pek sık rastlamadığımız bir nitelik: Her yazı başka bir yerden, başka bir hikâye anlatıyor ama bütün yazılar aynı gövdeye bağlanıyor: Feminist bilgi, konumlu bilgidir. “Eleştiri” kelimesinin düşündürdüğü negatif etkinlikten çok, kitaptaki yazılar eleştiriyi üretken bir faaliyet olarak kuruyorlar. Konumluluğun ve bilmenin anlamını, feminizmin nasıl “çalıştığını” –ki bence bu feminizmin öznesi probleminden çok daha ilginç ufuklar açar– gösteriyorlar. Tam zamanında. — Aksu Bora

Sunuş: Mesele, değiştirmektir..., s. 9-13

En iyi haliyle kurgudışı, dünyayı yeniden bir araya getirmeye (ya da varsayımların yahut geleneklerin altında neyin saklı olduğunu bulmak için bir kısmını parçalara ayırmaya) yönelik bir eylemdir; yaratıcılık ve yıkıcılık bu açıdan birbirinin akrabası olabilir. Süreç ister beklenmedik bir bilgi kırıntısına ulaşmaktan olsun, ister parçalar bir araya geldikçe ortaya çıkmaya başlayan kalıpları tanımaktan olsun, göz kamaştırıcı bir heyecan ve coşku ışıltısına bürünebilir. Pek iyi bilmediğiniz bir şey belirginleşmeye başlar ve dünya yeni bir anlam kazanır ya da eski bir varsayımın bağırsakları deşilmiş olur, sonra siz de bunu yazmaya çalışırsınız. (Solnit 2021: 162)

Göz kamaştırıcı bir heyecan ve coşku ışıltısı, kendinin de içinde olduğu dünyayı bilmenin, daha doğrusu kavramanın belirli bir türüne aittir. Bu, izlediğin ve yorumladığın bir dünya değil, içinde olduğundur. İkisi arasındaki fark, koca bir epistemoloj...

Devamını görmek için bkz.