"İncitmemek önemlidir, asgari bir zarafet gerektirir. Ama incinmemek çok daha önemlidir, zarafetin ötesinde çok daha işlevsel: Biz incinmiş olanlar, bizim incittiklerimiz, ancak incinmenin ötesinde de süregiden bir söyleşi alanında, evet bir polemik zemininde denkleşiriz, ancak o tümsekli ama yine de yatay zeminde kendi önerimizin hakkını arayabiliriz. Çoğu zaman da, bizim önerideki bir gıdım doğruluğun karşı tarafın düşüncesinde içerilip bir düzey yükseltilmiş olmasıyla avunuruz. Avunmak mı dedim? Başka gurur yoktur." –Orhan Koçak

Yüzyıla Doğru, s. 9-12

Akif Kurtuluş’un Daktilo Yazıları’nı (2017) yeni okuyan bir eski-sosyalist dostum, “Bir anda milat öncesine gönderilmiş gibi oldum,” diyordu, “bütün o proletkültler, RAPP’lar, ‘partinin sanat politikası’ filan...” Oysa burada toplanan yazılar yeni değildi, “duvarın devrildiği” yıllarda yazılıp Edebiyat ve Eleştiri gibi dergilerde çıkmış, 1999’da da kitap olarak ilk basımını görmüştü. Ortodoks Marksizm-Leninizmin edebiyat anlayışını çok Ortodoks olmasa bile yine de sosyalist bir ufkun içinde tartışmaya açan bu denemelerin o yıllarda sol çevrelerde (solcu edebiyat çevrelerinde bile) pek tartışıldığını hatırlamıyorum. Bir “milat” gerekiyormuş demek: Bir “sosyalist inşa” projesine bütün varlıklarıyla (ya da bu varlığın büyükçe kısmıyla) bağlanan insanların bu projenin belki en gururlu verimine (bir kültürel/ estetik gerçeklik olarak sosyalizm) dair bir tartışmaya tekrar ilgi duymaları için bir kesintiy...

Devamını görmek için bkz.

Hüseyin Kıran, "Orhan Koçak’ın siyasal kültürel Polemikler’i ve polemiğin imkânsızlığı üzerine", K24, 30 Mayıs 2019

Tam da Orhan Koçak’ın "polemikler" üst başlığıyla bir metin yayımlatmasının üzerine, polemik hakkında düşünme imkânı bulabileceğimiz ileri sürülebilirdir. Kitap bağlamından kalkışarak ama esasen polemik yürütmenin mümkün olup olmaması hakkında bir düşünme bu.

Koçak, kitabın girişine Akif Kurtuluş’un Daktilo Yazıları’na dayandırdığı bazı makaleleri koyarak, aslında bize konuya ilişkin bir imkânı mı gösteriyor, yoksa polemiğin imkânsızlığını mı, tam da. Çünkü bahse konu metinler, Koçak’ın ilk makalelerinde üzerine ve üzerinden konuştuğu metinler, geçen yüzyılın başında karara bağlanmış bir meseleyi, proletkült hareketinin tasfiyesi ve tasfiye etrafında konum ve tutum almaları incelemeyi içeriyor.

Yeni bir dünya kurmaya bütünüyle inanılabildiği, büyük insan kitlelerinin; doğal olarak pek çok insan tekinin yeni dünya ide...

Devamını görmek için bkz.

Halim Şafak , "Orhan Koçak'ın 'Polemikler'i", bireylikler, Eylül-Ekim 2019

Bizde çoğunlukla hangi alanda ve düzlemde ortaya çıkarsa çıksın sol içi tartışma olarak anlanmaya ve öyle kabul edilmeye açık olmasından da dolayı muhatabının baştan belirsizleştirilmesi ve ortaya söyleniyor/yazılıyor havasının her zaman öne çıkması polemiğin temel özelliği olmuştur. Söz konusu kavramın ya da sözcüğün sözlüklerde “dalaşma”, “kalem kavgası” ve söz dalaşı” olarak tarif edildiği ve anlandığı düşünülürse tür olarak polemiğin aynı zamanda bir sorun olduğu da galiba söylenebilir. Kaldı ki muhatabının belirsizleştirilmesi ve ortaya söylenmesi de polemikten anladığımızla ve pek beklemediğimiz, ihtimal de vermediğimiz sonuçları ile ilgilidir.

Bu durum polemiği çoğunlukla verimli ve yararlı bir tartışma olmaktan çıkarır ve bir sonuca bağlanmasına izin vermez. Buna rağmen şair yazar muhatabını belirtsin belirtmesin ara ara kendisine dönük yazılanlara bağlı olarak polemik yapm...

Devamını görmek için bkz.