"Bir tarihsel kişiyi ve kadroyu, toplumsal ve siyasal koşulları içinde anlamak, olumlu yanlarıyla eksik ve tartışmalı yanlarını ayrıştırarak her birinin hakkını vermek başka bir şeydir; bir tarih döneminin kişilerini, ideoloji ve rejimini bütünüyle idealize ederek fetişleştirmek ve yeni kuşaklara hikâyenin tamamını anlatmamak başka şeydir. Hele bir ‘kişi kültü’ne yaslanmak, onu dokunulmazlaştırmak ve hele hele tek ve tekçi bir siyasal ideolojinin sınıfsal işlevselliği yüzünden ülkede demokratik hukuk devletinin gelişmesini bilerek-bilmeden erteleyegelmek bambaşka bir şeydir."

"Hüküm, zamanın ve yeni nesil(ler)indir. Daha eleştirel, daha cesur, daha dürüst ve eylem ise, gelecek kuşakların da zamanı heba etmeye devam etmemesinin önkoşulur. Zamanın geçmesi yetmez, insanlar tarafından değerlendirilmesi de gerekir. İki alt-mezhep olarak bağnazlıkta yarışan ‘laik müminler’ ile ‘mümin laikler’den birini arkaya almaktan vazgeçilmedikçe ve her ikisinin üstüne çıkılmadıkça da, daha çok zaman yitirilir."

"Atatürk geçici değil, kalıcı bir tek-parti ideolojisine/teorisine varıyor - bunun sosyolojik gerekçelerini de imal ederek: Başka ülkelerde çeşitli sınıflar ve bunların çıkarlarını koruyan partiler vardır. Bizde ise sınıflar yoktur ki partiler olsun! Halk Partisi´ne milletin bir bölümü değil, bütün millet dahildir, diyen Atatürk, sözde sınıfsız, korporatist bir toplum modeli ve siyasî temsil modeli çiziyor; ancak ´halkımızı gözden geçirelim´ diyerek giriştiği sosyal yapı çözümlemesinden çıkan o ki, olmadığını (olmaması gerektiğini) söylediği şey, sosyal sınıflar değil, sosyal sınıflar mücadelesi ve onun mekanizması olarak siyasi partiler mücadelesi ve sistemi. Yoksa düpedüz sosyal sınıf ve tabaka tasnifi yapıyor. Tipik ve teknik olarak, sınıfların varlığını (daha doğrusu çatışmasını) reddeden korporatist bir toplum modeli ve sınıflar-üstü ve partiler-üstü Bonapartist bir siyaset ve yönetim anlayışı. Artı: Jön-Türkler´den ve İttihatçılar´dan beri süregelen ´millî burjuva´ yaratma amacı ve ideolojisi."

“Kemalizm-Atatürkçülük-C.H.P.’nin Altı Ok’u bir ideolojik bütündür. Tarihsel olarak da, mantıksal ve semantik olarak da birbirinden ayrıştırılamaz. Tek doğru olmak, yalnız kendine benzemek, başkasını adi ve zararlı bulmak, ebediyen geçerli olmak vb. iddiasındadır.

“Bu katı siyasal ideoloji, şefçi, paternalist, elitist ve vesayetçidir. Çoğulcu, hoşgörülü, uzlaşmacı değildir; tek-particidir, muhalefete izin vermez; özde çok-partililiğe karşıdır. Siyasal tartışmaya ve katılıma açık değildir. Otoriter, yer yer de totaliterdir. Para-militer, yer yer de doğrudan militaristtir. Bir kelimeyle: anti-demokratiktir.

“Kemalist ideoloji, toplum felsefesi, ekonomik görüşü, siyaset teorisi itibarıyla anti-liberal ve anti-sosyalisttir. Bunları aşan bir ‘üçüncü yol’ olmak, açık iddiasıdır. Korporatist kapitalistliğin ve otoriter devletçiliğin bütün ayırdedici özelliklerini taşımaktadır. Sınıflar-üstücü, meslekçi, ‘milliyetçi ve mülkiyetçi’dir.”