Dünyanın tamamen kutsallıkla örtülü olduğu, ötedünyayla bu dünyanın henüz birbirinden uzak olmadığı zamanlardan başlayarak, kutsalın içinden dünyeviliğin ortaya çıkıp gelişmesinin kültürel ve tarihsel bir öyküsünü sunuyor Özgür Taburoğlu. Kutsallık ile dünyeviliği mutlak karşıtlar olarak görmek yerine, her ikisini iç içe ve sürekli birbirini etkileyen ve dönüştüren kavramlar olarak görmeyi öneriyor: Ne tümüyle kutsaldan arınmış bir dünyevilik vardır, ne de kutsallık dünyayı, yeryüzünü, maddeyi unutabilir, görmezden gelebilir.

Kutsalın giderek gökyüzünden aşağıya çekilip yere indirildiği bu süreç, "Doğu"da ve "Batı"da temelde farklı değildir. Özgül biçimlerine rağmen, hem Hıristiyanlığın hem İslamın coğrafyalarında benzer dünyevileşme anlarını saptamak mümkündür.

Halk, kalabalıklar, rönesans, protestanlık, zındıklık, sofuluk, cinler, ara biçimler ve mekânlar, batıl şeyler ve hurafeler, bilim, anatomi, haritacılık, dinsel resimler, ikonlar, hat ve nakış, haricilik, batınilik, tasavvuf, mistikler, azizler ve dervişler, bektaşilik...

Bu büyük ve sancılı öykü, kitabın son bölümünde modernliğin en kritik isimlerine ulaşıyor: Modernizmin iştahlı kapitalist dünyası üzerinde Romantikler, sonra Bataille, Heidegger, Levinas, Merleau-Ponty gibi düşünürler ve Irigaray, Daly gibi feministler. Özgür Taburoğlu, onların yeni maneviyat arayışlarını –bu dünyayı da içine katan bir teoloji arayışlarını– kitabının en başından başlayarak çizdiği büyük resmin önünde okumaya girişiyor.

Giriş, s. 11-18.

Dünyevilik, modernliğin yüzlerinden biridir. Dünyevi kültür, modern yaşam biçimlerinin önemli bir katını oluşturur. Özellikle Baudelaire'in tanımı üzerinden düşünüldüğünde, modernliğin bir tarafı hep gelip geçici olanda, sonlu taraftadır denilebilir. Böyle bir kültür, çabucak şekil bulan, sonra hemen dağılan, geçici bir imgesini bırakıp hızla kaybolan görünümlerin alanıdır. Üstelik Modernler fazla bekleyemez, sabırla değişmezliğin, kalıcı, zamanı aşan varlıkların peşine düşemezler. Sözgelimi mistik bir yaşam biçimi böyle bir acelecilik içinde uygulanamaz görünür. Aynı şekilde, Uzakdoğulu, azla yetinirliği, kişinin kendisine sınırlar koymasını, keyfini kısmasını öğütleyen teolojiler, kozmolojiler bu yaşam biçimi içine yerleştirilemez. Modernliğin varlıkbilimi, ontolojisi, böyle sebatkâr bir tavrı dışlar. Bakışlar fazla ötelere kaymaz. Modernler, hemen şimdi ve burada, yeryüzünde kendi cennetinin nüvelerini yaratabilmelidir. Ötedeki, bu dünyanın içine sığ...

Devamını görmek için bkz.

Osman Çakmakçı, “Maneviyat imalatı”, Radikal Kitap Eki, 5 Eylül 2008

Özgür Taburoğlu’nun beni bir ölçüde hiç şaşırtmayan, bir ölçüde de bu denli heyecansız olması nedeniyle hayal kırıklığına uğratan kitabı Dünyevi ve Kutsal altbaşlığında da vurgulandığı gibi Modernlerin Maneviyat Arayışları’na odaklanıyor. Ama dediğim gibi, kitap, özgün düşünce arayışlarına girmekten çok bir serimleme olmakla yetiniyor. Bu bizim düşünceyle uğraşan yazarlarımıza özgü bir durum sanıyorum; daha yazmadan kendimizi sınırlıyor ve bizim buradan bakıldığında çok verimli olduğu söylenebilecek olan bir konu, dünyevilik ve kutsallık ilişkisi konusu bir doktora tezi boyutunu aşmamaya mahkûm ediliyor. Tabii, yine de, her şeye rağmen, derli toplu bir tez.

İnsan salt nesne ile, salt gerçek ile karşı karşıya yaşayamaz. Onu yumuşatması, sert hatlarını belirsizleştirmesi, maneviyatı deneyimleyebileceği, demem o ki, kendisine yumuşak ve sıcak bir varoluş alanı yaratabileceği ‘ara bölgeler’ ...

Devamını görmek için bkz.

Ali Duman, “Dile gelen hep aynı an”, Yeni Şafak Kitap Eki, 31 Ekim 2008

Dünyevi ve Kutsal, eğitimini bilgisayar mühendisliği alanında tamamlamış genç bir yazarın, Özgür Taburoğlu'nun ilk kitabı. Taburoğlu'nun "bir disiplin içine yerleştirmek konusunda zor kullanılırsa, sosyal antropolojik bir çalışmaya yakın dur[duğunu]" belirttiği yapıt, hem okurun daha ziyade tercüme aracılığıyla tanıdığı bir alanda kalem oynatılması hem de mesleki uğraşın uzantısı olmamak bakımından dikkat çekici.

Çeşitli dünyevilik manzaralarını kutsallıkla kurduğu ilişki açısından değerlendiren Taburoğlu'na göre sosyal bilimler literatüründe dünyevi ile kutsal çelişik iki alan olarak tarif edilmektedir. Ancak bu "yapısal karşıtlıklar çözüldüğünde" ara bölgeler, ara biçimler ve ara yüzeyler ortaya çıkar. Yazara göre ara bölgede dünyevilik ve kutsallık iç içe geçmekte, 'birbirine karışmakta'dır. Başka türlü söylemek gerekirse her türden kutsal, ara biçimlere ihtiyaç duyduğu gibi dünyev...

Devamını görmek için bkz.

Erhan Daloğlu, “Dünyevi ve Kutsal: Modernlerin Maneviyat Arayışları”, Cumhuriyet Kitap Eki, 4 Aralık 2008

Özgür Taburoğlu'nun, Dünyevi ve Kutsal: Modernlerin Maneviyat Arayışları adlı yapıtında, derinlikli bir analizini yaptığı 'dünyevilik' kavramı, sekülerlikle ilişkili olsa da, daha geniş, daha genelleşmiş bir tanımı içerir. Dünyevilik, modernliğin en önemli yüzlerinden birisidir ona göre. Sosyal bilimler literatüründe, sekülerlik, sıkça tartışılan, tarihsel ya da kültürel olarak yerine yerleştirilmiş bir kavram olsa da, dünyevilik, yazarın da dile getirdiği gibi, fazla üzerinde durulmayan, daha çok 'dindışı etkinlikler'in bir diğer adı olur. Dünyevilik ve kutsallık, özellikle antropoloji çalışmalarında birbirine karşıt sayılan yaşam alanları olarak tartışılır. Oysa Özgür Taburoğlu, bu özgün çalışmasında dünyeviliği, en gündelik olandan, kutsallığın türlü deneyimlerine kadar geniş bir aralıkta yerine yerleştirmeye çalışır. Kutsallık, dünyeviliğin neredeyse ...

Devamını görmek için bkz.

İlhan Yavaş, “Bir mühendisin çiziktirmeleri”, Virgül, Sayı: 124-125, Ocak 2009

Özgür Taburoğlu’nun kitabı, deneme ve eleştiri/inceleme arası bir sınırda geziniyor. Bazen bölümler kendi başlarını alıp gidiyor, bazen de diğerleriyle uyumlu bir şekilde buluşuyor. Bu bazen “Mevzu neydi?” demeye götürse de bizi, böylesi sapmalar bir kitap bütünlüğü içerisinde rastlanmayacak detaylarla da karşılaşmamıza yardımcı oluyor. Rahat sayılabilecek bir okuryazarlığın koşulları, ya bir akademik çatı altında, bir yayın çevresinde ya da boşgezerliğin sonsuz zamanında aranır. Oysa böyle bir kitabı, hem de bu derinlikte, tam zamanlı bir mühendis olarak çalışarak ortaya çıkarmanın zorluklarını düşünmeden edemez okuyucu. Ama diğer yandan da, uzmanlıkların dışında tüm başka tutkuları birer hobi seviyesine indirgeyen bir işleyişin içerisinde umut verici görünür.

Kitap, yer yer Taburoğlu’nun dergilerde çıkan yazılarının bir derlemesi, ya da tersinden düşünülürse, çok uzun erimli bir tasarım...

Devamını görmek için bkz.