Metin Sever, “Mutlak lider Ecevit”, Radikal Kitap Eki, 1 Mart 2002

Türkiye'de hayatımıza yön veren siyasetçileri, onların lideri olduğu siyasi partileri ne kadar tanıyoruz? Daha doğrusu hergün TV'lerde izlediğimiz, uygulamalarından etkilendiğimiz, militanı, sempatizanı ya da karşıtı olduğumuz bu kişilerin 'öteki' yönlerini ne kadar biliyor, tanıyoruz? Yani siyasete girişlerini, yükselme süreçlerini, birlikte olduğu ekip arkadaşlarıyla nasıl çalıştıklarını, dostluklarını, kırgınlıklarını, kısaca insani yönlerinden ne kadar haberdarız? Bu soruların yanıtlarının olumlu olduğunu söylemek pek mümkün değil. Türkiye'de siyasi biyografi çalışmalarının yetersizliği bunun en büyük sebebi. Ancak son zamanlarda bu eksiliği bir nebze de olsa gideren çalışmaların yayınlandığını görmek sevindirici. Bu eksiği kendi kulvarında kapamaya çalışan en son çalışmalardan biri gazeteci-yazar Atilla Akar'dan geldi.

Akar, Öteki DSP: Ecevitlerin Gayri Resmi Öyküsü başlıklı kitabıyla bambaşka bir Ecevit ve bambaşka bir DSP portresi çiziyor. Sonuçta ortaya çıkan Ecevit portresi, Ecevit'e yakın isimlerin yazdıkları kitaplardaki portreden oldukça farklı. Yani bu kitap bu anlamda daha önce yazılmış DSP ve Ecevit kitaplarıyla bir hesaplaşma olarak da görülebilir.

Nitekim 'gayri resmi' terimine özellikle vurgu yapan Akar önsözde bu tür kitapları şöyle eleştiriyor: "Sonuçta bu kitapların ortak noktası bana göre şuydu: Ecevitlerle özel yakınlıklara ya da onların özel arşivlerine dayalı tek yanlı bir Ecevit anlatımı ve övgüsü. Ayrıca ortada adeta tozbembe, çelişkisiz ve dikensiz gül bahçesi bir DSP vardı. Kamuoyuna belli ve tek yanlı bir Ecevit imajı sunuluyor ve sanki bazı şeyler bilerek görmezden geliniyordu."

Akar'a göre ise ortada bugüne değin kamuoyuna sunulan imajdan çok farklı bir DSP ve Ecevit var: Partinin kuruluş aşamasında ve değişik evrelerinde görev alan isimlerle yapılan söyleşiler sonucu ortaya çıkan Öteki DSP'yi Akar şu sözlerle anlatıyor: "Bu DSP kurucuların, üyelerin, üye olma mücadelesi verenlerin DSP'siydi. Bu DSP gecesini gündüzüne katıp partiyi ortaya çıkaranların, cebindeki son kuruşunu parti için harcayanların, ailesini ihmal edenlerin, 'Ben bir yere gelir miyim' ya da 'Şuradan rant sağlayabilir miyim?' demeden sadece yurtsever duygularla hareket edenlerin DSP'siydi. Bu DSP Ecevit'e aşk derecesinde bağlanıp, sonradan hayal kırıklığına uğrayanların, kapı önüne konulanların DSP'siydi.

Bu DSP yıllarını bu uğurda harcayıp, mitinglerinde koşturan, afişlerini asan, her zorluğu göğüsleyen ve sonunda üye bile olmadıklarını anlayanların DSP'siydi. Yani asıl DSP'ydi."Bu anlamda belki de kitabın en ilgi çekici yanı, DSP'ye yönelik 'lider sultası', 'tek adam yönetimi', 'anti - demokratik yapı' tarzı eleştirilerin içinin somut gözlemlerle, olaylarla ve tanıklıklarla doldurulmuş olması.

Geçmişte CHP'de Ecevit'le birlikte çalışmış veya sonradan DSP kurucusu olmuş, yönetim organlarında görev almış Orhan Birgit, Tarhan Erdem, Ertuğrul Günay, Ali Topuz, Halil Tunç, Murtaza Çelikel, Necdet,Sedat Akman, Celal Kürkoğlu , Erdal Kesebir, Haluk Özdalga, Ümit Ülgen, Mehmet Karaduman, Mehmet Sevigen, Atilla Karaelmas, Sema Pişkinsüt, Rıdvan Budak, Uluç Gürkan gibi isimler bu kavramların içinin doldurulmasına tanıklıklarıyla, yaşadıklarıyla yardımcı oluyor. Kitapta Tolga Yarman, Aydın Cıngı, Şahin Alpay ve Ömer Laçiner gibi aydınlar da DSP değerlendirmeleriyle yer alıyor. Ancak kitap bunlarla sınırlı değil. DSP'nin siyasal - sosyal - örgütsel profili de çıkartılmış. Böylelikle DSP'yi destekleyen sosyal kesimlerden, üye yapılarına, bir sol parti olarak farklarına değin her şey tartışma konusu yapılmış. Bütün bunlardan ötede belki de en önemlisi herkesin kafasını meşgul eden 'Ecevitsiz bir DSP mümkün mü?' ve 'Ecevit sonrası DSP ne olacak?' sorularına da cevap aranmış. Kitapta Ecevit sonrası 'Liderlik Senaryoları'nı da bulabiliyorsunuz.

Kitap sadece DSP'lilere değil, Türk siyasal sisteminde partilerin işleyiş yapısından mustarip herkese tavsiye olunur...