Terör "zayıfın silahı" diye bilinir; gücü ve kaynakları kısıtlı eşkıyaların dehşet verici bir şiddetle önüne gelene saldırdığı, devletin ise masumları koruduğu söylenir hep. Yani siyasi meşruiyetiniz varsa, tam donanımlı büyük bir ordu elinizin altındaysa ve uluslararası meselelerde sözünüz geçiyorsa, kimse kalkıp da terörist diyemez size. Ancak "terör" gibi bir kelimeyi belki de ilk akla gelen anlamla ilişkilendirmek, belli başlı siyasi çıkarlarda kök salmış bir ideolojiyi kabul etmek olur. "Terörist kimdir?" sorusu zaten belli bir cevaba işaret eder, özellikle de "güçlü"yü gözardı eden bir cevaba. "Güçlü" hiç şüphesiz "zayıf" devlet-altı terör gruplarına göre çok daha büyük çaplı bir terör yaratabilir ama terörizm meselesi kamusal alanda asla bu şekilde değerlendirilip tartışılmaz.

Ancak Aksan ve Bailes tam da böyle bir tartışma açıyor, terörün farklı biçimlerdeki temsillerini ele alıyor. Kendisini "özgür dünyanın lideri" ilan eden ABD'nin İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde terörün en istikrarlı faili ve destekçisi olduğunu ortaya koyarak hâkim fikirleri sorguluyor. Böyle bir iddia hemen bir sürü soru uyandırıyor tabii: Terörizm derken neyi kastediyoruz? Devlet terörü nedir? Devletin terör eylemlerinin ahlaki içerimleri ve yasal sonuçları nelerdir? Amerikan devlet terörünün temel saikleri nelerdir?

Güçlünün Silahı işte bu soruları siyaset, hukuk, felsefe, iktisat ve sosyal teori gibi çeşitli alanların önde gelen isimleriyle —Chomsky'den Butler'a, Falk'tan Cohn'a kadar— yapılan bir dizi söyleşi vasıtasıyla bambaşka açılardan analiz edip yanıtlamaya çalışıyor.

Açılış bölümünden, s. 11-14

Terörün “zayıfın silahı” olduğu fikri yaygın bir kabul görür: Gücü ve kaynakları kısıtlı devlet-altı eşkıyaların dehşet verici bir şiddetle önüne gelene saldırdığı, devletin ise masumları koruduğu söylenir hep. Yani siyasi meşruiyetiniz varsa, tam donanımlı büyük bir ordu elinizin altındaysa ve uluslararası meselelerde sözünüz geçiyorsa, kimse size terörist diyemez. Ancak “terör” gibi bir kelimeyi belki de ilk aklınıza gelen anlamla, pek çok anlamından yalnızca biriyle ilişkilendirmek, belli başlı siyasi çıkarlarda kök salmış bir ideolojiyi kabul etmektir. Dahası, bu anlam baskın hale geldikçe, bir alternatifi olabileceğine dair her türlü fikir de giderek kayboluyor; kavram tamamen “tek boyutlu” bir hal alıyor, “herkesçe kabul edilir hale gelen kalıplaşmış kullanımın kelimeye yüklediğinden başka bir içeriği kalmıyor” [1] O halde, “Terörist kimdir?” sorusu zaten belli bir cevabı da ima eder, özellikle de “güçlü”yü gözardı ...

Devamını görmek için bkz.