“Tanrı’yı her yeri, her şeyi ve herkesi işgal edecek şekilde tanımlayabilirsiniz. O’nunla sıkı bir pazarlığa da girişebilirsiniz; tapar ve karşılığını alırsınız, itaat eder ve güvenli bir hayat yaşarsınız. Zaten alışık olduğunuz, her yerde her zaman yaptığınız bir şeydir bu. Yeter ki O’nu erek edinmeye kalkışmayın. Yaratıcılığı erek edinmek demektir bu. Her işe O’nun adıyla başlayabilirsiniz, Rahman ve Rahim olmaya kalkmadıkça. İşte Nesîmî’nin “hatası” buydu. Her Rahim’in ötekine gebe olabileceği ve ötekini istemeyen bir dünyada yaşamak.