Filistin direnişinin her Türkiyeli için hep ayrı bir yeri olmuştur. Ne var ki yıllardır intifada görüntüleriyle kanıksadığımız Filistin sorununu, adeta unuttuk. İsrail işgali, onlarca Filistinlinin katledilmesi ve Yaser Arafat’ın karargâhının kuşatılmasıyla yeniden gündemimize girdi.

Bir televizyon gazetecisi olan Mete Çubukçu, Filistin sorununu unutmayanlardandı. İntifada süreçlerini yerinde izleyen ve bölgeden geçtiği haberlerle Türkiye kamuoyunun bilgilenmesinde katkıda bulunan Çubukçu, bu kitabıyla da İsrail’in işgaliyle sonuçlanan sürece nasıl gelindiğini anlamamızı sağlıyor.

Yedi bölümden oluşan kitap 1993-1995 yıllarında ilk kez Filistin ve İsrail liderlerini bir araya getiren Oslo barışını, İsrail’de sertlik yanlılarının iktidara geliş sürecini, 28 Eylül 2000’de başlayan Ariel Şaron’un provokasyonuyla başlayan ikinci intifadayı, Filistin devletindeki yozlaşmayı ve bombalı intihar eylemleriyle ünlenen Hamas’ı anlatıyor. İsrail ve Türkiye-İsrail İlişkileri’ni de ayrı bölümde inceleyen kitap, her bölüm sonunda röportajlara yer veriyor. Kitabın ekler bölümünde, okuyucunun daha ayrıntılı bilgi edinmesi için bölgenin demografik yapısı, siyasi haritası, Filistin ve İsrail yönetim sistemiyle ilgili harita ve istatistikler bulunuyor. Ayrıca kitapta 1895’ten 11 Mart 2002’ye kadar gelen bir kronolojiyi de görmek mümkün.

Kısacası Bizim Filistin, Filistin mücadelesinin yeni kuşağını, bombalı intihar eylemleriyle adını duyuran Hamas’ı, Filistin ve İsrail’in savaşa ve barışa dair handikaplarını gözlemler, belgeler ve röportajlarla vazgeçilmez bir kaynak sunuyor.

Önsöz, s. 7-9

Bu kitap, politikayı, hayatı, duyguları, gazeteciliği, Ortadoğu ve Filistin halkını ciddiye almanın bir sonucudur. Televizyon gazeteciliğine başladığımdan bu yana birçok kez gitme imkânı bulduğum Ortadoğu, özellikle de Filistin benim için çok özel bir yere sahip. Filistin toprakları, hem Soğuk Savaş hem de yeni dünya düzeninde olanları değerlendirme açısından bir laboratuvar. Çünkü Filistin her iki durumda da kaybedenler kategorisinde. Bu yüzden bizzat izleyemediğim, ama okuyup anlamaya çalıştığım ilk intifadayla çok yakından yaşadığım ikinci intifada bu kitaba giden yoldaki taşları döşedi.

Ama asıl neden, gençlik yıllarımdan bu yana bir solcu olarak desteklediğim Filistin mücadelesiydi. Türkiye'de en büyük eksiklik Filistin'e yönelik kaynaklar ve çeviri eserlerdi. Hâlâ öyle.

Filistin mücadelesi bir efsane, Arafat benim için hep bir kahramandı; başında kefiyesi, belinde silahıyla yenilmez bir gerilla lideriydi.

Beni en çok etkileyen Filistinli ...

Devamını görmek için bkz.

Yaser Arafat’la Söyleşi, "Direniyoruz", s. 182-183

Filistin lideri Yaser Arafat'la hapsedildiği Ramallah'taki karargâhında görüştük. Arafat'ın karargâhı hemen her gece İsrail helikopterleri tarafından bombalanıyordu. Bu yüzden karargâhta karartma uygulanıyordu. 73 yaşına ve yılların yorgunluğuna rağmen dinç görünüyordu. Görüşmemizden iki gün sonra Ramallah, İsrail ordusu tarafından işgal edildi. Bu, İsrail ordusunun, Lübnan'ı işgalinden sonra gerçekleştirdiği en büyük harekâttı. Arafat, intifada ve Şaron'un politikalarını değerlendirdi.

• Uzun yıllar Beyrut'ta, Tunus'ta benzer koşullarda yaşadınız. Karargâhlarınız kuşatıldı, bombalandı. Ramallah'taki hayatınız nasıl?

Her zamanki gibi. Önemli olan benim değil Filistin halkının neler yaşadığı, neyle karşılaştığı? Bu askeri bir saldırıdır. İsrail F-16'lar, Apache'ler, her türlü silahla saldırıyor. International Action Center adlı Amerikan kuruluşu, İsrail askerlerinin uranyumlu mermi kullandığını bile sap...

Devamını görmek için bkz.

Hakan Gülseven, “Direnişin Ortadoğu'daki 'ev'i”, Radikal Kitap Eki, 10 Mayıs 2002

Lisede, sınıfta yan yana oturduğumuz ve haliyle türlü haylazlıklara ortak imza attığımız, durumu iyi idare etmesinden ve herkesçe sevilmesinden dolayı her dönem sınıf başkanı seçtiğimiz Alber'le, o yıllarda Filistin sorununu konuştuğumuzu hatırlıyorum. Alber, belli ki evlerinde sıkça konuşulan bu konu hakkında bir fikir sahibiydi. 80'li yıllardaki liseli duyarlılığının da etkisiyle, belki de 'ezen taraf'a mensup olduğu için sıkıntılı bir biçimde, "Filistinlilere yazık oluyor" demişti, "Oysa barış içinde yaşamak mümkün olmalı..."

Ellerinde 'Revivo go home!' (Revivo evine dön) yazan pankartlarıyla yürüyen türbanlı kadınların görüntülerini izlediğimde, aklıma tanıdığım ilk Musevi olan Alber geldi nedense. 'Go home' desen, gidecek 'home'u neresi olabilirdi ki? Sahi, Fenerbahçenin yıldız futbolcusu Hayim Revivo'nun gerçekte evi neresiydi? O pankartı taşıyanların yürüttüğü mantığa göre, en azın...

Devamını görmek için bkz.

Kerem Öncül , “Harita korkusu”, Virgül, Sayı 51, Mayıs 2002

Mete Çubukçu’nun Bizim Filistin: Bir Direnişin Tarihçesi, adlı kitabını okuduğunuzda, her şeyden önce Filistin hakkında ne kadar bilgisiz olduğunuzu fark ediyorsunuz. Tarihsel bilgilerden yoksun kalınca bugün olan bitenleri anlamanın imkânsız olduğunu da... Mete Çubukçu, tanıklıklar ve röportajlarla zenginleştirdiği kitabında İntifada günlerinden Oslo sürecine, Hamas’tan Türkiye-İsrail ilişkilerine kadar değişik konuları ele alıyor ve Filistin’de gazeteci olmanın güçlüklerini içten bir dille anlatıyor. Keskin nişancı askerlerle yapılmış bir söyleşiden beş on sayfa sonra, Filistin sorununun en yakıcı görünümlerini ele veren hayat ve ölüm öykülerinden birini okuyorsunuz... Kitabın sonunda Filistin’in demografik verilerine, FKÖ örgüt yapısına, İsrail’in parlamenter sistemine, Filistin kronolojisine ve haritalara yer verilmiş. Televizyon ve gazetelerde haritalara niçin hiç başvurulmadığını tahmin etmek g...

Devamını görmek için bkz.